dayağın cennetten çıkma olduğunu bir kez daha kanıtlayan çocuktur. yazıktır, günahtır, el kadar çocuğa bu hakkı tanıyan babanındır asıl suç zira o yaşlardaki çocuğun küfür etmesi, yarım ağızla konuşması çoğu insanı güldüren birşeydir.
saygı kelimesini televizyondan duyan , genelde anne baba arasında geçimsizliğin bulunduğu ya da kültürel değerlerimizin yaşatılmadığı ailelerde bolca bulunan yeni jenerasyon üyesi...
y.garaj-buca minibüsünde geçen olay
3-4 yaşlarındaki çocuk : ç
anne : a
babaanne : ba
yardımsever adam : ya
minibüse durması için el kaldırılmış ve içeri girilmişti . otobüste tek boş koltuk arka 4 lünün ortasındakiydi . kapının yanındaki tek koltukta oturan 25 yaşlarında bir bey babaanneye yer verdi .
ya : buyrun teyze . siz oturun . ben arkaya geçerim .
ba : sağol evladım .
ya : rica ederim .
adam yerini babaanneye vermek için tam kalkmıştı ki küçük çocuk bir hışımla koltuğa atıldı .
ç : bana ne yaa . ben oturcam .
a : ama babannen yaşlı . o otursun .
ç : hayıııır . ben oturcam .
a : babaannen otursun . sen onun kucağına oturursun .
ç : hayır diyorum ya . anlamıyo musunuz gerizekalılar .
a : otur tamam salak şey .
babaanne bir müddet ayakta gittikten sonra çocuktan kalan boş kısma oturmak istedi . ama çocuk buna da izin vermedi .
ba : bak şu kadarcık yerde oturayım .
ç : olmaz . sevmiyorum seni ben . kalk .
en sonunda anne dayanamaz ve tehditlere , küfürlere ve biraz da dayağa başlar .
a : bak kalkmazsan babanı arıcam sölicem .
ç : babamı arasan kendimi öldürürüm .
a : allah cezanı versin , salak şey , gerizekalı ...
ç : sensin onlar
sonra dayanamayan anne basar tokadı...
çocuk takriben yarım saat boyunca ağlar . anne durmadan tehditler ve hakaretler savurur . babaanne yorgunluktan yere yıkılcak hale gelmiştir .
bu tablo çok güvendiğimiz , öve öve bitiremediğimiz , bizi ayakta tutan unsurların başında gördüğümüz aile kurumunun nerelerde olduğunu gösteriyor bence...
