eğer eşini dövüyorsa, alkolikse, çocuğunu para kazansın diye sokağa gönderiyorsa, çalışmayıp akşama kadar yatıp ailenin diğer üyelerinin eline bakıyorsa, çocuklarına iyi bir hayat kuramıyorsa bu baba değildir. bu adamın anası belli değildir, insanlıktan nasibini almamıştır. baba ise gerekirse kendi aç kalır aman çocuğum aç kalmasın diye çalışır, kendi soğukta üşür ama oğlum üşümesin diye gider ona mont alır çünkü bilir ki o onun bir parçasıdır hemde en önemli parçasıdır ona bir şey olursa önce kendi canı yanar. her zaman evlatları ve eşi için çalışır. onun için baba candır her zaman sevilir. belki kızarsın benim babam yok dersin bir anlık öfkeyle ama sonra pişman olursun çünkü o senin babandır.
6 yaşındaki çocuk eline makası alır ve yeni alınan koltukları kesmeye başlar.
Babası eve gelir, çocuğu görür; elinde makas ve koltuklar paramparça.
Babası deliye döner ve çocuğun ellerini bir sandalyeye bağlar, sabaha kadar öylece bırakır....
Sabah olduğunda çocuğun elleri mosmor ve kangren olmuş.
Hastahaneye giderler, çocuğun elleri kesilir.
Ertesi gün baba işten gelince çocuk koşarak dirseğiyle kapıyı açar ve babasına sarılır:
-Babacığım bugün hiç yaramazlık yapmadım, ellerimi geri verir misin? *
en başta eğer çocukluğunuzda eziyetleri çoksa içinizde bir daha oluşmayacak olan şeydir.
hayatın en güzel anlarından biri olan üniversite mezuniyetinde bile ağlatabiliyorsa içinizde oluşamayan şeydir.
kendisi en ufak hastalık belirtisinde hastaneye giderken (hatta özele bile giderken) sizi hastaneye göndermeyip kulağınızın tekinin işitme kaybına neden oluyorsa içinizde oluşamayan şeydir.
birine borç verip verdiğiniz parayı o şahıstan alıp size söylemeden üstüne yatıyorsa sonra birde utanmdan duygu sömürüsü yapıp size özür dillettiriyorsa * içinizde oluşmayan şeydir.
bir dediği diğerini tutmuyorsa sadece lafta kalan samimiyetsiz biriyse içinizde oluşmayan şeydir.
üzerinizde hakkı vardır ama malesef herşey bakmak değil. sanki sadece ama sadece ilerde yaşlanınca kendisine baktırmak için dünyaya getirilmiş olarak yada sanki köylerdeki gibi etinden sütünden faydalanmak için yetiştirilen koyun gibi hissediyor insan kendisini.
baba vasfina sahip olmayan bi adamı sevmemektir, zira her insan sever, sevmek ister babasini. baba baba olmayınca vay efendim saygıdır vay efendim haktır bilmemnedir cok yavan kalıyor.
sevmemek olamaz ama belki duygusuzluk hissizlik olabilir ki o da çocuğun babasıyla arasındaki ilişkisine bağlıdır.
ama ne olursa olsun insan -sevse de sevmese de- babasını kaybedince özlüyor.
ben de sevmiyorum. bana yaptıkları umurumda değil anama çok çektirdi bu orospunun evladı. o yüzden asla affetmeyeceğim onu. gebersin mezarına gidersem tüm sözlük toplanıp beni siksin!
Ara sıra düşünmeden edemiyorum "öldüğü zaman ne bahane bulsam da cenazeye katılmasam" diye.
Ölmesini istiyor muyum ? Hayır. Ölürse üzülür müyüm ? Dünya hiç bir şey kaybetmez aksine kazanır.
Bunun için çok sağlam nedenlerim var inanın ki ama sevmiyor değilim sadece bir şey hissetmiyorum sanırım.
Tabi dünyanın başka bir yerinde benden uzakta yaşadığını bilmek iyi bir şey.
