Kesinlikle çok zordur bir kız için, özellikle baba kavramını yaşabilecek başka bir figür yoksa ama burada bile hala kızlık gider,namus diyenleri ıslak odunla dövmek lazımdır.
genelde sert olurlar. sürekli annelerinin senin baban yok öyle yapma senin baban yok laf ederler demelerinden . milletin dedikodularindan dolayi ya kimseyi takmazlar yada hep korkulu büyürler. kendilerinden bi 5 yas büyüklerle evlenmek isterler. cünkü kendilerini korumaktan biktiklari icin. her sorunu yalniz halletmekten biktiklari icin kendilerine olgun birisini isterler. yani sonuc olarak karsitarafda aradiklari babalaridir sonuc ama hep hüsran olur. her yedikleri kazigin faturasini babasikliklarina yazarlar. özleyince mezarina gitmek isterler. babasinin arkasindan is cevirenlerede bela okurlar. babasi olan arkadaslarini kiskanirlar. baska babalara bakip ic cekerler. hele bide abileri varsa boku yemisdir.
baba kişisi küçük yaşta hayatından çıkıp gidiyosa ilerleyen zamanlarda bok gibi bir ilişki hayatı demektir. deli gibi ilgi duyduğu insana bile teslim olmaya korkmak demektir, güvenmemektir. elinin tersiyle itmektir. tam anlamıyla sorunlu yetişmektir. zorlu biri olmaktır. sık sık "yalnız ölücem." demektir de.
evet öyle bir boktan durumdur ki izlerini bir ömür taşırsınız.
o genç kızlık döneminden asla çıkamazsınız sanki.
hep küçüksünüzdür. bir babaya ihtiyacınız vardır büyümek için ama ölmüştür.
büyüyemiyorsunuzdur.
ölen babayı hem özletir. hemde kızdırır hayata karşı.
hiç bir erkeğin sevgisi yeterli gelmez.
ilişkiler bu yüzden yürümez belki de yetersizdir her şey. ve siz büyümeyecek bir çocuksunuzdur.
Baba nedir unutmaktır.. hayalinde bir adam vardır, kim olduğunu sorgular sürekli.. Çocukluğunda kalmış ve kaybolmuş bir masal kitabıdır o adam..
Nazını şikayetsiz çekecek kimsenin olmamasıdır,
Kendini 30 yaşında hissetmektir..
Aniden ağlayabilmektir..
Koruyucu kollayıcı rolünün genellikle abi yada amca gibi büyüklere verildiği, bir kızın babaya en çok ihtiyaç duyacağı dönemde kolsuz kanatsız geçen dönemidir.
fiziksel olarak bir babaya sahip olup aslinda manevi olarak bir babaya sahip olmadan gecen, sadece annenizin omuzladigi yukleri gorerek gecen ve o fiziksel babanin hayata sadece kendi zevkleri icin geldigini gorerek gecen, size ve annenize hatta kardesinize cektirdigi aci ve izdirabi gorerek gecirdiginiz onca yildir. kacip gitmek istediginiz onca yildir. boyle olacaksa keske olmasaydi bi babam dedirten yillardir.
babasi olmasina ragmen orospu cocugu olanlarin inat ve israrla artik anasi sikilmislikten mi yoksa kanindaki serefsizlikten mi bilinmez hakkinda ileri geri konustugu donemdir.
her babasız olana orospu damgası vurabilen gavat kişilerin rahatça atıp tuttuğu durumdur.
babasız kalmak kızın suçu değildir hiçbir zaman... insan bi şeyi yapacaksa veya yapmayacaksa bu kendi karakteriyle ilgilidir. eğer bir kızın içinde zaten orospuluk varsa babasından gizli gizli çatır çatır yapar.
acıdır, ağrıdır, dünyanın neresinde olursanız olun zordur, daha fazla sorumluluktur , gözler üzerinizdedir. uludağ sözlük yazarı olmuş adam bile bekaret muhabbetini buna bağlayabilir, dünyada böyle tipler çoktur. yaşamayan bilmez ve kimse yaşamasın efenim , her bünye kaldıramaz zaten.
