Örnek alacağı rol modeline sahip olmadığı için kendi modelini kendi çizen, Babasından devr aldığı bayrağı taşıyan, ailesinde ki açığı kendi yüreği ile yamalayan yüreği kocaman erkek çocuğudur.
kendini hep bir boşlukta hisseder. küçük yaşlarda arkasında duran bir babası olmadığı bilmek acı verir. büyüdüğünde olaylara daha sağlam bakabilir, ayakları her zaman sağlam basabilir. aynı zamanda hep bir eksiklik içindedir.
araba kullanmayı öğretecek ya da kendisini geneleve götürecek bir babası olmadığından toplumdaki zararlı ataerkil normları büyük ölçüde içselleştirmeyecek olan çocuktur. bu sayede örneğin araba kullanma yeteneğinin cinsiyetle bağdaşmadığını, namusun dişilere özgü bir kavram olmadığını diğer erkeklere göre daha iyi anlar.
Babası o daha kucuk yaslardayken olen sevgilim vardı. Anneside pek ilgili degildi ve ciddi psikolojik sorunları vardı. Bunu banada yansıtıyodu hayatta hickimseden gormedigi kadar merhameti, sevgiyi, sahiplenmeyi benden gorunce ona garip gelmeye basladı onu sıktıgımı bunalttıgımı dusunerek surekli sozleriyle benim canımı acıtırdı. Ustunde agır bir yuk vardı ve ona cok yardımcı olmak istedim ben istedikce o hep kendini geri cekti, haklı oldugumda ise haksız duruma dusurdu beni bunların hepsinin babasının olmayısından kaynaklandıgını dusunuyordum. Hareketleri konusması degisiyordu surekli dengesizdi kekeliyodu bazen ve cabuk sinirleniyordu. Bunlara ragmen yanında olmaya calıstım fakat o lstemedi.
Herkesin bildiği şeyleri tekrarlamak gerek modelsiz bir hayat bu modeli dolduracak idea'lar olarak otorite mekanizmaları kolektif düşüncelere karşı tepkisellik ve aynı zamanda uyum ve bunun yarattığı çelişki. Babasız erkekler derin erkeklerdir çünkü onlar hayatın anlamını neden sorusuyla başlarlar çünkü babaları yoktur ve neden yoktur sorusunu asla unutamazlar bilinçaltlarında hep vardır Lacan'ın simgesel baba olarak adlandırdığı otorite aygıtlarına ilgi duyarlar. Babasız erkeklerin işi tıpkı babasız kadınlar gibidir ama toplumsal eylemler içinde erkeğin etkin ve dinamik olma zorunluluğu onları daha da yormaktadır çünkü bütün duygusallık, aidiyetsizlik ve korkularına rağmen sert mizaca sahip olmak zorundadırlar çünkü konuşurlarsa, ağlarlarsa erkek adam olamazlar o yüzden geneli kendilerini ketler ve psikolojik rahatsızlıklar görülebilir bunlar arasında en belirgini dominantlıktır babasız erkek sahip olduğu her şeyi tırnaklarıyla kaza kaza kazanmıştır ve kaybetmektense ölmeye razıdır o yüzden kontrolü severler. ilişkiler de ise zordur çok severler gerçekten ona değer veren kadını çok sever klasik seven sikilir siken sevilir oyununa uygun yapıları yoktur olanı da zaten dersini almıştır en başındaki güvensizliği tamamlanmıştır. Erikson'un güven ontolojisi tartışması bu konuda önemlidir. Kısacası babasız erkek çok fazla sever hatta boğacakmış gibi sever çünkü en büyük korkusu olan ve ilk nedeni olan kaybetme korkusu sırtlarında bir gölge gibidir asla kaybolmaz. Babasız erkekler asla babaları gibi olmamak için her şeyi yapar diyemem bu konuda iki ayrı ayrım vardır kimisi ketler ve yoluna devam eder yani rasyonalleşme sürecini şiddetle öğrenir kimisi ise ideal baba olma yolunda ilerler yani otorite biçimlerini yıkıp kendi otoritesini kurma gayreti ile aynıdır ideal olma ve ideal kalma çabasıdır.
babalık zordur. annelik içgüdüseldir. baba olmak neden zordur bilir misin. çünkü her yiğidin harcı değildir "aile babası" olmak. sadece maddi katkı değildir baba olmak. akşam eve geldiği zaman heyecanla beklenir baba dediğin. önünde saygıyla eğilirsin. her ağzını açtığında çıkacak kelimeleri aklına kazırsın ki ilerde babam bana bunu demişti diyebilesin çocuklarına.
herkesin çocuğu olur zira herkes baba olamaz.
Son derece minnetsiz bir insan olmak için, bütün cevherleri kendinde barındıran kişidir.
içinde hep bir eksiklik hisseder.
Bu insanların orta hali olamaz.
Ya çok iyi bir aile babası, ya da çok berbat bir serseri olmaktadırlar.
Hayata karşı çok erkenden omuz germeyi ve scutumunu dik kaldırmayı öğrenmiştir. Şimdi ise gladiusunu kaldırmalı ve imparatorluğu için Roma için hayata karşı saldırmalı !
