babasının bir takım huylarından hoşlanmayan bunu da dile getirmekten çekinen evladın çareyi araya mesafe koyarak bulma çabasından kaynaklanan problemdir.
babası çok sert yapılı biri değildir. aksine sevecen, nazik, alıngan kişilik yapısındadır. genel baba karakterinin dışındadır yani. küfür bile ettiği duyulmamıştır. oğluyla arasında pek bir problem olmamıştır. babanın oğluna sesini yükseltmesi seneler önce, çocukluk döneminde yapılan bir iki yaramazlık sonucu olmuştur. senelerdir duyulmamıştır yani. zaten çocuk da problem çıkaracak yapıda değildir. efendi uysal...
bunlara rağmen baba oğul arasındaki ilişki "paran var mı?" dan ibarettir. fazla değil. nedense birbirleriyle paylaşabilecekleri neredeyse hiçbir şey yoktur. muhabbet bile edemezler. aralarında görünmez bir duvar vardır adeta. sanki baba oğul değil de bim kasiyeriyle müşteriymişler kadardır samimiyetleri.
iki taraf sever, sayar birbirini ama telefon konuşmaları** 30 saniyenin üzerine çıkmaz. yani çıkar tabi ama iki taraf için de zorlama bir konuşmaya dönüşür artık. iki taraf da sıkılır fakat istemeye istemeye devam eder. konuşma olmaktan çıkmıştır o.
ne olduysa ergenlik döneminden sonra olmuştur. o döneme kadar beraber balığa gitmeler, piknik yapmalar, top oynamalar, silah tutmayı öğrenmeler her şey yapılmıştır. çok güzel vakitler geçirmişlerdir ancak şimdi iki yabancıya dönüşmüşlerdir.
