kesinlikle ben. hatta tek anlaşamadığım insandır kendisi. sevmiyorum, sevmediğim için de saygı duyamıyorum. baban o senin diyenlere de sie demek istiyorum. bir insan hele ki bir kız babasından nefret edebiliyormuş bunu gördüm. bu durum bende Olgun erkek takıntısı da yarattı. neyse işte öyle...
Sen büyürken onun küçüldüğünü fark edersin, bir nevi roller değişir. herşeyini kabul etsende yine de suçlu sensindir. Bazı insanlar hayatını ve özellikle de babalarının geçmiş de yaptığı hataların bedelini ödemek zorunda kalır, işte onlar bizleriz karşılıksız bir de yaparsın bunu.
geçmişimden nefret etmemi sağlayan, lise hayatımın ağzına sıçan, her türlü işkenceye ve kinlenmeye maruz bırakan, tam sevicem derken tekrar tekrar nefret ettiren bi adam. yüzünü görmeye tahammülümün olmadığı, ağlama krizlerine engel olamadığım günlerimin temsili. lanet gelsin.
Babamla aynı evde yaşıyor olmamıza rağmen genelde sıkıntı yaşamıyoruz. Bundaki en büyük etken, babanın size saygı gösteriyor olmasıdır mutlaka.
Tek bir Şart var. Adamın Kafasında "yük" olmayacaksın. Her sabah bu Çocuğun işi gücü yok diye kendini suçlu hissettirirsen adama, her gün boktan sebeplerle tartışırsın.
Çalış, paranı kazan. Elinden geldiğince destek te ol, hiç bir sorun yaşamazsın.
Ha bi de babanız bürokratsa ve Akşama kadar toplantılardan bıkmışsa, çok daha rahat edersiniz.
