her para istendiğinde getir pantoonumu diyen babaların cebinden para araklamış efsane nesildir.
aç gözlü değildik lan biz, ya bi ateri parası ya da iki sakız parası felan alırdık çok da gözümüz yoktu mutluyduk. şimdiki nesillere bakıyorum babaları ıphone alsa da memnun edemiyor.
nereye gidiyor bu nesiller anlamıyorum hayatlarında memnun olacak gibi de görünmüyorlar.
babanın sakız parasıyla mutlu olan nesildir. dürüsttük de ha, bozuk olmayınca para üstünü geri getirip bırakırdık.
asla yürütmemiş birisi olarak,babamın pantolununda ki paralara devlet hazinesi gözü ile bakardım,bir iki liranın bende ki yeri çok mühimdi,istediğim hertürlü maddeyi elde edebilecek kadar bilimum niteliğe sahipti,paranın değeride zamanla,günümüz çocukları için yitti gitti,belkide bize paranın değeri; ailenin geçimini sağlayan,ihtiyaçları karşılayan yegane şey olarak öğretildiği öğretilmesede kalbimizin bu hazineye el uzatmaması en temiz,en güzel duygularımızdı,artık bunlar yok olsada parmakla gösterilecek cinsten.
güzel nesildi velhasılıkelam.
