Babasını sevmeyen insanın soysuz olduğu gerçeğidir.
Baba, atadır ve ne olursa olsun, nasıl olursa olsun sahiplenilmelidir. baba bazen lütuf, bazen imtihan bazen de rabbin ıslahatının yeryüzünde zuhur etmiş halidir.
Ben de sevmezdim babamı. Hele hele bi toplum içinde rezil etme huyu vardı ki, düşman başına. Parası çokken bile bizden kısar, eve alınacak eşya için çıkartmadık rezillik bırakmazdı. Vurdumduymazlığı da cabası. E naapalım, adam ilkokulu bitiirmiş, gitmiş yatılı okula, taa ki ünibersiteyi bitirene kadar. Ailesinden uzakta gördüğü ancak o kadar olmuş. Ağladığını hiç görmedim. Annem iki kez görmüş. ilki annesi öldüğünde, ikincisi ben üniversiteye giderken otobüse bindiğimde. Hala aksi, hala geçimsiz. Yalnız şu var; eski zamanlarda sen adam olman eşşoleşşek diyen adam, şu an gurur duyuyor benimle. Şu an otuzbeş yaşındayım, ölse kendimi unuturum
Sevin babanızı sevin. Baktınız olmuyor, kendinizi onun yerine koyun; illa ki bu davranışının bir nedeni vardır.
Tek taraflı düşünen insan söylemidir. Bir baba düşünün ki evladını sokağa bırakıp tekrar evlenip çoluk çocuğu karışsın. Bu orospu çocuğunu sevmemek soysuzluk mu şimdi? Böyle tekel düşünen yazarlardan nefret ediyorum ulan. dünyada sadece kendileri yaşıyormuş gibi yorum yaparlar birde. asıl soysuz varsa kötü babaların yanında sizlersiniz.
benim sözde babam bizi bırakıp gittiğinde lise 2'yi okuyordum. Ayyaş, karılarla gezen tozan orospu çocuğunun tekiydi. Annem okulu bırakmama razı gelmediğinden evin yükünü sırtlandı. Bazen 3 kilometrelik okula yürürdüm, zaten şiddetle kıstığım imkanlarımı dahada daraltırdım ki kantinden bir şeyler yemek için. Ben ayazda sabah 7'de yola çıkıp 1 saatte okula varamadığım günleri bilirim. Ne çile arkadaş anlatsam kitap olur.. O kaliteli orospu çocuğu da en lüks mekanlarda karılarla para ezermiş.
eğer devlet soy ağacımı silme imkanı verseydi soysuz olmaya razıydım, yeter ki bağlarım kopsun. Eğer o dönem erişkin olmasaydım annemin soy adına geçerdim.. Siz hiç babanızı soranlara "ulan öldü mü desem ayrı mı desem" diyen bir çocuğun psikolojisini anlayamayacaksınız, allahta göstermesin.. Sperm üretebilen her varlık 'baba' sıfatını alamaz. Bunlardan utanması gereken kişi ben değilim. Baba çınar gibidir, meyvesi olmasa da gölgesi yeter. Bize gölgesini bile çok gören bırakıp kaçan bir yavşağa 'baba' denilemez zaten.
Babası onun için çok fedakarlık yapmış çok sevmiş her zorluğun üstesinden gelmiş kişi beyanıdır ve bu kişi her babayı kendi babası gibi sanar. Kendine göre haklı bana göre haksızdır.
hiç sanmıyorum. vardır bir sebebi. çocuğun iyiliğinin de kötülüğünün de başlıca müsebbibi ailesidir. bir insan durduk yere "babamı sevmiyorum" noktasına varmaz. yeryüzünde dost, sevecek insan bulmak o kadar kolay mı ki ottan boktan nedenlerle babasını sevmesin? diyelim ki çocuk nankör. ileri sürdüğü sebepler pek dişe dokunur nedenler değil. peki nankör yetişmesinde ailesinin hiç mi payı yok?
bir de babasını sevmediği halde sevdiğini sananlar vardır. kimsenin çocukluğunda kendisine travma yaşatan bir babayı gerçekten sevdiğine inanmam. özellikle erkek çocukların başlıca takıntısı, babaları tarafından takdir görmektir. babası tarafından adam yerine konulmayan erkek çocuğun özgüveni düşük olur. hayat boyu bir şeyleri ispatlamak için çırpınır durur. bazıları özgüven eksikliğini maskelemek için aşırı özgüven görüntüsü vermeye çalışırlar. hatta özgüvenli olduklarına kendilerini bile inandırırlar. fakat o eziklik içini için için kemirir her daim.
çocuklukta yenilen darbelerin telafisi yoktur. çocuk eşşek kadar adam olup, artık çaptan düşmüş olan babasının takdirini kazanırsa pek sevindirik olur. babasını sevdiğini bile sanabilir. hayattaki en önemli amaçlarından birine ulaşmıştır zira. ne var ki o kendine bile itiraf etmek istemese de o eziklik hep kalır. aslında kimsenin kimseyi takdir ettiği, sevdiği filan yoktur. baba hayatının o noktasında kendi başarısızlıkları ile yüz yüze gelmiştir. artık gidecek yolu kalmamıştır. haliyle oğluna karşı daha insaflı davranır.
babaları tarafından çocukluklarında itilip kakılanların çoğu kendisine kudret figürü gibi görünen diktatör bozuntularına hayranlık duymaya meyillidir. az bir kısmı ise tam ters tutum alır. otorite pozlarına yatan herkesten nefret eder. bakalım benzer koşullarda yetişen örnek iki tipin neden böyle ters tercihler yaptığının sebebini bilen çıkacak mı?
baba olmayı haketmeyen o kadar çok insan var ki, doğmadan önce tercih formu verilse eminim birçok kişi şu anki babasını Secmezdi.
ayrıca, onun soyu olarak anılmaktansa soysuz olmayı tercih ederim.
