rüzgarın ters yönden estiği zamanlar vardır hayatta.. sağlam bir kökü olmayan ağacın rüzgarın savurduğu yöne doğru uçup gitmesidir. maddi manevi her ne çıkar var ise artık..
muhtemelen kişilik sorunsalı yaşıyordur, yoksa hiçbir insan evladı öz babasına peder elin adamına babacım demez. zaten böyle tipler ablasına ismiyle hitap eder ama baldızına'da ablacım falan der. Keske hayatın bir geri dönüşüm kutusu olsaydı da böylelerini o kutunun içine atabilseydik, hatta hiç geri gelmesinler diye de ctrl+del yapalım.
sevgiler...
pezevenktir demek isterdim ama üzerinde düşünülmesi gereken bir mevzudur. kendi babasıyla yıldızları sönmüş bir bünyenin yeni bir babada (öyle değil lan, kayınbabadan bahsediyorum) arayışa girmesinin ürünüdür. ama yine de kendi babası o ortamdayken kayınbabasına öyle hitap etmemelidir. baba da insandır neticede, alınabilir.
