genel olarak kimseye -cığım, -ciğim'li hitap edemeyen kişi olabilir. babayla ilgisi yok yani. hayata karşı genel tutumu böyle soğuktur.
mesela ben de böyleyim. çok severim kendisini ama babacığım diyemem. o da artık beklemiyor benden böyle aksiyonlar. mutluyuz.
Babama baba anneme de anne diyemiyorum. Bundan kötü hitap edememe yok sanırım. Seslenemem uzaktan yanına gidip anne baba demeden cümleye girerim. Nedeni şimarik büyütülme falan değil. Ilkokula başladığım yılda annem evi terketmiş babam da bakamıyorum diyip teyzeme gondermişti beni. O zamandan beri diyemiyorum.
baba ile arasında ciddi bir bürokrasi olmayan kişidir. Bu kişiler yeri gelince babasıyla arkadaş gibi de olabilir. * Bazı insanlar bunu saygısızlık olarak görebilir. Onların böyle düşünmesine saygı duyarım ancak babam veya annem öyle düşünmüyorsa bu bende sorun teşkil etmez. *
insan gibi kendi kendinize kutlasalar olmaz şu özel günleri. Babası toprağın altında olan ne yapsın be insaf be insaf. Şimdi o insanlar üzülüyor . Lütfen bokunu çıkarmadan kutlayın.
despot, sevgi göstermeyen, diyalog kurmayan, dediğim dedik bir babaya sahip ise sonuna kadar haklı olan kişidir. baba da biraz kendini bilecek, ezmeye çalışmayacak.
Türk halkının %90'ından fazlasıdır. Sayıyı salladım çünkü öyle daha inandırıcı oluyor neyse mesele bu değil. Ben hayatımda babama babacığım demedim arkadaş. Babacığım ne lan, ne samimiyetsiz ne yavşak bir laf bu. Valla babamla da çok samimiyiz ama asla da Demem. Anneme bile çok nadir derim. O -cık eki bir yumuşaklık katıyor, türk babaları otoriter, sert ama sevgi dolu olurlar. Ama o babacık ifadesini taşıyamazlar.
arada mesafe varsa değil babacığım baba demek bile zor gelir bazen insana.
ki babacığımın da babadan farkı yoktur. belki daha sevimli daha tatlı. erkekler için zor olabilir ama kızlara hoş gelir böyle şeyler. ben kavga ederken diyorum o ayrı.*
