dayak yemek ne kelime doydum amk. bazen yemeyip yanında yattım. Hatta bazen ara sıcak servis edip, bazen de ana yemek olarak sunuyordu. işte yorulmuyorum bu kadar deyip daha fazla dövdüğü olmuştur. Başlıca sebebi yaramazlık olmakla beraber 2 nci sebep de kıskançlık. ablamı çok kıskanırdım ve bunda haklıydım. bi keresinde yemek sonrası karpuz yerken -bana az koydunuz ona çok- diye ağlamaya başlamamla babam tepsiye bi koydu. ters döndü kimse o akşam karpuz yiyemedi.
en pis ve son dayağımı da sigara yüzünden yedim. üstümde yakaladı ve vizontele deki gibi odaya geç geliyorum dedi. hayatımdaki en gergin bekleyişi o odada yaptım. annemle benim zarzor ayırdığımız elektrikli süpürgenin demir borularını bi hamlede açtı ve girişti.
o dayak son oldu. bi daha da yıldızımız hiç barışmadı. Çünkü o zaman sigara içmiyordum. benim değil ablamındı. sorma gereği duymadı bile.
şu an ise o karelerin hiçbirini unutmam. yeri gelince de yüzüne birbir çarparım. susmaktan başka hiçbir tepki vermese de.
okul tatilinde köye giderdik ailecek. köyde benimle yaşıt 2 tane akranım vardı. haricindekilerle en küçüğüyle aramda 20 yaş felan vardı. herneyse o arakadaşlardan birisi o gün köyde yoktu. ben diğer arkadaşımla beraber önce gezmeye sonrada akşam saati başka köye bir düğüne gittim. babam pek sevmezdi onu ve ailesini istemezdide çok konuşmayın derdi sürekli.
neyse gittik geldik bir güzel eğlendik güzel bir çerkez düğünü idi. akşam saat 10 sularında geldiğimde babam evin önünde beni bekliyordu. nerdesin dedi anlattım durumu. direk bana girişti ama öldüresiye vuruyodu. delirmişti resmen. ben sana onla konuşmayacaksın demedimmi diyordu. (ki ailenin bilinen en ufak bir vukuatı yoktu köyde sadece sevmiyordu onları) emin olmamakla beraber 5 dakika kadar dayak yedim gıkımı bile çıkartmadım. iki dudağımıda patlatıp beni ayakta duramaz hale soktuktan sonra bıraktı beni öyle ve sabah bahçeye gidecez erken kalkın dedi. o dayağı yediğimde 17 yada 18 yaşımdaydım. askerlik çağı gelmiş bi adamdım. o gün bu gündür asla aklımdan çıkmaz. canım sıkılır gözlerim dolar. çok üzülürüm. sebebi patlamış dudağım burkulmuş bileğim felan değil. o gün 10-15 dakika da dayak yesem umurumda olmazdı. ben babamı çok severdim tapardım ölürdüm onun için. fakat babam beni sevmiyordu. babam benden nefret ediyor diye düşünürdüm hep. ben babama ne yaptımki diye sorar dururum kendi kendime aradan 17 yıl geçmesine rağmen. o olaydan sonra bir kaç kere evi terketmeye kalktım ben gidiyorum dedim. önüme durdu izin vermedi yollamam dedi. beni sevmiyorsun ki baba ne demeye karşı geliyorsun bırak gidicem işde bi oğlun daha var has oğlun onu sev sen demiştim. yok seviyorum ben seni derdi. yalan söylüyorsun der bağıra bağıra ağlardım bırak beni diye.şu an 35 yaşındayım ve babamdan 3000 km uzaktayım. ve onu çok özledim ama çok öyle böyle değil içim acıyor. fakat unutamıyorum işde. babamın beni neden sevmediğini hala bilmiyor ve onu çok özlüyorum.
babam zar zor arttırdığı maaşıyla eve kelebek mobilyadan güzel bir gardırop almıştı. Ben de çocuğum aldım kardeşlerimi gelin dedim gardıropu asansör yapalım oyun oynayalım, velhasıl küçük kardeşim kapak şıkıştı abi açılmıyor dedi. O an öyle bir gaza gelmişimki bir tekmeyle gardıropun kapağı yerle bir oldu. sese koşan babam o gün beni baya dövmüştü.
