babası olmayan insan acınacak durumda olsa hayatına devam ediyor olamazdı. kimsenin acımasına gerek de yok hele ki duyarsız insanların baba lafını ağzına almalarına hiç gerek yok.
Acimak değil empati yapmak daha dogru olsa gerek durumudur.
Ya ayni durumda ben olsaydım? Diyerek insanin o zaman nasil hissederdim diye sorgulamasi gereken olay.
Bizim insanlarimiz asagilamaya da acimaya da pek müsait maşallah. Kötü şeyler hiç sizin başınıza gelmez değil mi azizim?
kendi babanizin kiymetizi bilmenizi saglar ta ki gene abidik kubidik bir yerden kavga cikana kadar sonra gene tonla soversiniz iste.. insanoglu degilmiyiz cig sut hard..
"babası olmayan kişi"den kastın "babasını erkenyaşta veya doğmadan önce kaybetmiş kişi" olduğunu var sayarak:
bu kişiyi çok üzen bir hadisedir. mesela benim dedem şehit olduğunda babam 4 çocuğun en büyüğü olarak 6 yaşındaymış. Bu günden sonra köylülerin "ah yavrum, sen şu öksüzçocuksun değil mi" diyerek boyunlarını büktüklerinde ne kadar üzüldüğünü defalarca anlatmıştır. Bunun bir zaaf olduğu hissini verir resmen çocuğa ve istemeden yapılan bir kötülüktür...
bir nevi küçükken terkedilmiş veya babasını kaybetmiş insanlara acıma olayı.
yani bir ortamda falan baba muhabbeti yapılır; ulan geçen gün babamla şöyle yaptık dersin sonra ''hiştt ahmet'in babası yok onunda yanında konuşma böyle'' derler. hemen insanın içinde bir acıma ve sinirlenme duygusu oluşur. banane lan! diye reaksiyon gösterirsin. her koyun kendi bacağından asılır sonuçta. ırgalamaz beni.
