Ciğerlerinin sökülüp senden alınması ve her esen rüzgarda kalbinin üşümesi, bir kuş gibi çırpınması demektir.
Yaşanılan ve yaşanılamayan o kadar şey var ki üzüldüğüm..
kırgınlıklar, özlem, yalnızlık..
O kadar değiştiyor ki insanı. Üzüldüğün her şey ona ağlamak için bahane oluyor.
3 senedir her gece ağlıyorum sanki bugün ölmüş gibi. Asla unutamıyorsun asla acısı özlemi hafiflemiyor.
Hiçbir şey eskisi gibi gelmiyor. Hiçbir şeyin tadı eskisi gibi değil..
Bazı geceler çocuklar gibi rüyama gelse de bir kere bana sarılsa diye dua ederken buluyorsun kendini.
Keşke gelse o kadar çok özledim ki..
11 sene geçmiş üstünden. 11 senede daha Hızlı büyümüşüm. Şimdi olsaydı hayatım nasıl olurdu diye çok hayalini kurarım. Beni yalnız bıraktığı için kendisine hâlâ kırgınım. Madem yalnız bırakacaktın, neden hiç gitmeyecekmiş gibi büyüttün, alıştırdın kendine?
benimki 14 şubat 2017 de vefat etti.
ben ölüm ve gozyasiyla hiç barışık bir insan değilim.
bı gün ben vefat edersem de parti yapıp iyi kızdı diye arkamdan gülüşün;)
ben hala yakisiklimla konusuyorum, hala beni cennetten koruduğuna inanıyorum.
can'imm babam. ilk kahramanım.
