Bir espri uğruna çok fazla uplanan başlık.
Her gördüğümde tadım kaçıyor ama hiç tepki göstermemiştim. Üstte yazan arkadaşı görünce hem üzüldüm hem sinirlendim. Yani acısı taze olan bazı arkadaşlar var bakın. Şu anda var, her zaman olabilir. Biraz daha anlayışlı olmaya davet ediyorum sizi.
Allah bir günümde varsa ona versin.Şeker hastalığıyla boğuşuyor.Abisi tedavi olmadığı için diyalize bağlandı.Onun için her şeyim feda olsun.Her zaman şefkatiyle kucaklamıştır bizi.Sağlıklı,mutlu olsun.Çok küçük yaşlarda gurbete çıkmış ve ömrünü bizim okumamız için feda etti.Yetmedi emekli oldu çalıştı.Okuyamadığı için hep okumamızı istedi.Canım babam seni çok seviyorum.Hep sağlıklı ol.Nefes aldığım müddetçe her zaman yanında olacağım.Seni öyle böyle değil kelimelerle ifade edemeyeceğim kadar çok seviyorum.Allah sağlıklı ömür versin.
1-2 ay önce başıma gelendir. Ölmesine üzülmedim benim için bir kayıp degildi. Çünkü bir şeyi kaybetmek için önce sahip olmak gerek. Sadece buna üzüldüm.
ama insan üzerindeki etkisini etkileyen faktörler çok fazla.
kaç yaşındaydı? sen kaç yaşındaydın?
hastalık mı? kaza mı? intihar mı?
annen hayatta mıydı? değil miydi?
babanla aran iyi miydi? kötü müydü?
başta dediğim gibi ölüm en keskin gerçek canlılar için. bunu bilip kabullenme aşamasına çabuk geçmek lazım. çünkü hayat bir maraton ve arkana yani geçmişine sürekli bakıp durmanın çokta anlamı yok.
Okuması bile burun direği sızlatan iki kelimeyken, yaşaması nasıl bir şeydir tahmin dahi edemezsiniz. Yolda arabasının aynısından görseniz araba evinizin önünde duracakmış da o da içinden inecekmiş gibi gelir. Ne zaman bir arabanın arka koltuğuna otursanız şoför koltuğundan dikiz aynasını indirip size gülümseyecekmiş gibi gelir. Babanın ölmesi bir çocuk için öyle bir şeydir ki babası "şaka yaptım! nasıl da kandırdım." diyip de bir anda ortaya çıkacakmış gibi gelir.
