aslında mevcut imkanlarla dahil güzel geçebilecekken daha kötü geçmeye zorlanmış çocukluktur.
her gün içen, kimi zaman gece geç saatlerde evde olmayan ve halihazırda cep telefonunun olmadığı dönemlerde kendisinden haber alınamayan, kimi zaman babaanneme ve çocuklarına şiddet uygulayan, 5 yıl farkla en büyük çocuğu babam olduğu için onu zorla yanında işte çalıştırıp yük taşıtıp sayesinde para kazanan, çok fakir olmadıkları halde * babaannemi kötü hayat şartlarında yaşamaya mahkum edip ağır iş görmekten ötürü genç yaşta gücünün tükenmesine ve sağlığından olmasına yol açan babası yüzünden biz de bugün halen bazı şeylerin maddi manevi anlamda ceremesini çekiyoruz.
babaannemin bu kadar aksi, gereksiz inatçı, huysuz ve hem cimri hem paragöz bir kadın olmasında dedemin rolünün olduğunu düşünüyorum. babamın sahip olduğu cimrilik, kıstırılmışlık kompleksi yaşamak, panik ve gelgitli bir insan olmak ve aniden bazı gereksiz şeylere öfkelenmek gibi kişisel özelliklerde de.
dedemin bu kişiliğe sahip olmasında da yetiştiği kötü şartlar rol oynamıştı; yetim olmadığı halde küçük yaşta köyden kente gelmeye, çalışıp tek başına ayakları üzerinde durmaya zorlanmış, ezilen bir çocukluk ve gençlik geçirmiş falan filan..
anneannem ve diğer dedem yetimdi, çocuklukta kendilerini döven olmasa da zor hayat şartlarında büyümüşlerdi ikisi de.
annem de zengin aile çocuğu değildi ama annemin doğup büyüdüğü yıllardaki huzurlu ortamı, günümüzün modern çağlarında göremiyoruz.
Yaramazlıklarla dolu çoçukluktur. Hatta arkadaşlarıyla okulun temizlik görevlisine besledikleri kinden dolayı adamın bacasından içeri maytap atıp adamın evini is ile kaplamak gibi üst düzey zalimlikler listede bulunuyor.
