anadolu cocuguyuz malum. oyle baba ile birlikte sigara icmek falan mumkun degildir. hani baba bilse bile gizlice icilir, ergenlikten kalma bir aliskanlik olaraktan.
gelmisim bilmem kac yasina. ve uzun zaman sonra ailemin yanina... sigara da icmem gerek, tiryakiyim.
gittim kardesimin odasina. bir yandan iciyorum bir yandan da etrafi kolacan ediyorum babam geliyor mu filan diye.
neyse sigara dumanini cektim, kapiya yoneldim ve babam karsimda... tanrim!
babam kardesimi sordu, ben de cevap verdim panik halinde icimde unuttugum sigara dumani ile... tabi ben konusunca dumanlar da ozgurlugune kavustu veee... babamin yuzunu mesken tuttu.
tabi bu arada sigarayi cebime koymus oldugumu soylememe de gerek yok sanirim.
babamin dalginligina mi geldi, beni orada bozmak mi istemedi bilmiyorum ama bisi demeden gitti.
hemen sigarayi cikardim cebimden, bacagim hafiften yanmis ama o panikle hissetmemisim.
hayat bazen, yeterince cesur olmamanin bedelini odetir. ya da babanin arkasindan is cevirmeye kalkmanin...
