Allah korusun, ölümün bile iyisi kötüsü vardır unutmamak lazım, Allah sabır versin, bol bol sevdiklerimizin yanında olmayla daha kolay atlatılabilecek durum.
bildigim bir histir bu. cok zorlar adami dua etmek iyi gelecektir tum umutlar kesildigi anda hersey duzeliverir ne yogun bakimlar atlatiliyor. allah buyuktur kardesim yogun bakim herseyin sonu degil hersey duzelecektir dua et ve sabret. acil sifalar diliyorum.
bazen haberiniz bile olmayan durumdur. baba kalp krizi geçirir, anne size tek kelime söylemez. günlerce yoğun bakımda, haftalarca hastanede kalınır. siz finallere falan hazırlanır hiçbir şey olmuyormuşçasına yaşamınıza gayet keyifli bir şekilde devam edersiniz. ailenin diğer üyeleri onca zorluğun üstesinden gelmeye çalışırken siz güle oynaya geçirirsiniz günlerinizi. çünkü baba o vaziyette dahi sizin sınavlarınızı, durumun sizde yaratacağı psikolojik etkiyi düşünüp haberdar olmanızı istemez. bu kadar fedakar, vefalı, iyimserdir. baba bir kahramandır.
allah kimsenin başına vermesin babamı sevmezdim oda beni sevmezdi şuan o yoğun bakımda ona sergilediğim tavırlar için şimdi o kadar pişmanım ki.
sizin de babanızla aranız ne kadar kötü olursa olsun benim babamla barışmam aramın iyi olması imkansız da deseniz bu gibi durumlarda anlaşılıyor neyin ne olduğu, o yüzden babanızla aranız kötüyse iş işten geçmeden gönlünü alın ne olacağı belli olmuyor.
Bir zamanlar başıma geldi..
Babamla çok erken ayrıldı yollarımız. 18 yaşımdaydım doğduğum büyüdüğüm memleketi bırakıp taa ankaralara geldiğimde. Sonra araya düzeltmeye çalıştım, olmadı.. bir türlü affetmedi ankaraya gittim diye. Sonra evlilik geldi çattı. Evleneceğim kadını kesinlikle istemedi. Ben de çektim resti. Kıyametler koptu.. bir baba düşünün ki oğlunun düğününe gelmesin. Orada bitti her şey. Bundan sonra ne aradık ne sorduk. Ee kader var ya kader. Babam hastaymış meğerse. Ağırlaşınca ankaraya getirmişler. Şans işte, kader, ilahi..
Sonra ne oldu. Hastaneye gittim -gittik- eşimle beraber. Kovulduk. O gece eşim bütün gece ağladı. Sevdiğim kadının ağlaması içimi hem paramparça etti hem de katılaştırdı. Eşim de hamileydi o aralar. Oğlum doğunca ben eşim olmadan gittim, görmek istemedi yine beni. Oğlu değilmişim artık. Zor bela, ona bir oğlum olduğunu söyledim. Verdiği tepki yine aynıydı. O saatte bitti benim için. Hastaneden çıkışım o çıkış. Haftalarca gitmedim.
Sonra geldi çattı kader. Durumu ağırlaştı. Yoğun bakıma aldılar. Haberi telafonla aldım. Hastaneye gitmedim ama gözüme uyku girmedi.
Düşünceler o kadar garip ki. ilk kez ağlamışımdır heralde. Sürekli gözünüzün önüne mutlu anılarınız geliyor. Ona çok şey söyleyeceğiniz geliyor, söyleyemedikleriniz.. neden böyle oldu diyor insan. Soruyor ve soruyorsunuz. En sonunda dayanamayıp yine hastaneye gidiyorsunuz.
Evet gittim. Gördüm. Sonra tekrar nefret ettim, çıktım gittim.
Gidişim o gidiş.
Bir oğul düşünün babasının cenazesine katılmasın. Evet, o evlat benim. Memlekette çok konuşulmuş ardımdan. Ha sor bana sikimde mi ?
Böyledir işte. ilginçtir. Acayiptir. Kelimeleri yazarsınız ama yazarken ne hissettiğinizi anlamaz okuyanlar.
