babanız zekiyse, basit esprilerle de güldürebilir sizi.
mesela geçenlerde ben kitap okuyordum. kitap da tolstoy'undu. babam:
+ne okuyorsun?
-savaş ve barış.
+tolstoyevski demek?(bir de ciddi bir ses tonuyla)
-hayır, dostoyevski'nin değil, tolstoy'un. (bu arada ben de, 'babam acaba tolstoy dedi de ben mi yanlış anladım?' diye düşünüyorum).
+e ben ne dedim?
-dostoyevski.
+tolstoyevski dedim.
-haaa... ahahahaa. çok zekice...
çok zekice bulmuştum. ama buraya yazınca pek komik gelmiyor tabii.
sonrasında çadırdan entry girmek ile sonuçlanabilecek eylem. yok lan o kadar ciddiye almaz herhalde ama siz yinede gülün ayıp olmasın adama.
hele beyler siz neyinize guveniyonuzda, gulmuyonuz olum ? ilerde sizde baba olcaniz.
babalar oğullarıyla arkadaş gibi olmak ister. bu nedenle çeşitli samimi espriler yapabilir. yaptığı espri kötü bile olsa gülerim. kendisi benim değerlimdir. yapılması gereken hareket tam da budur.
