bizim gibi çağdaş ve kültürel aileler için gayet normal karşılanır. mesela şuan sevgilimle yan yanayım karşımda babam oturuyor, hemen gerçekleştiriyorum.
edit: biz bildiğiniz ilkel bir aileymişiz, babam beni kemerle dövdü. vay anasını kemerle dövmek hangi devirde kaldı lan.
+baba bu sevgilim, şurda oturalım biz.
-tamam oğlum oturun...
+aşkım...
+- efendim canım...
+gel bakayım yanıma...
+- yapma süleyman, baban var delirdin mi sen?
+olmaz bişey gel... (öpüşmeye başlanır)
bir ara verilir...
+baba senin için sorun değil de mi?
-yok evlat, niye sorun olsun, rahatınıza bakın siz, ben de porno film izleyecektim ama sizi izlerim daha iyi.
+bir tanesin baba ya!
yukarı da verilen örnekteki kişi ve kişiler tamamen hayal ürünü olup gerçek kişi ve kişilerle bir benzerliği yoktur. Zaten böyle bir aile yoktur, böyle bir diyalog daha önce yaşanmamıştır...
gereksiz ekşınlar peşinde koşan insan modelidir. hepimiz anne ve babamızın cinsel hayatının varlığının birer kanıtı olduğumuz halde, anne babamızı o halde düşünemeyiz ya, hani hep bir hayal gücü limiti vardır ya. o hesap biz anne babamızı o halde görmeye tahammül edemezken babanın kızını sevgilisiyle öpüşürken görmeye tahammül edebileceğini düşünemeyiz herhalde?
türk adet, örf, gelenek, görenek ve türetebileceğiniz hiçbir şeyine uymayan bir davranış biçimidir kendisi. baba medenileştik biz azizim yolunda bir şey derse karışamayız tabi, tercihtir. ama bildiğimiz has aile babası derseniz saçını başını yolar, gözünün önüne eker. ben bunu bilir, bunu söylerim.
