içine sıçarlar öyle işin, ben gezerim o delik ayakkabıyla moda derim o adacağıza gene giydirmem. yazıktır günahtır onun da hakkıdır gıcır gıcır ayakkabı giymek.
Acı veren bir olaydır. Üzülürsün evlat olarak için parçalanır gider bütün paranla iyi bir ayakkabı alırsın, ama baba hakkıdır bu kolay ödenmez iyi ki varlar başımızdalar, gölgeleri bile yeter..
gidip yeni bi ayakkabı alacak kadar bile parası olmayan babadır çoluğundan çocuğundan yardım bekleyendir. sırf kendi büyüttü diye çocuğunun parasını yemek için fırsat kolluyodur. yattığı yerden doğrulup, işine gücüne bakıp kendine bi ayakkabı parası çıkarsındır. herşeyi çocuktan beklememek lazım. *
oğlu 100-120 tl'ye adidas ayakkabıları koleksiyonuna eklerken, kızı sırf marka diye avon gibi satıcılardan 100 tl'lik alışverişler yapıyorken, topuklu-çizmeli diye o kadar ayakkabıları içinden seçimler yapamıyorken babanın tek seçeneği olan delik ayakkabıyı giydiğini görmek çok hüzünlendiricidir.
merak etmeyin kızlar, hiç kimse sizi bugün kırmızı, yarın da yeşil kıyafetlerin altına giydiğiniz aynı siyah ayakkabı için öldürmez.
aynı şekilde de, sırf markası adidas diye ayakakbılarımız bizi toplumda daha üst mertebeye ulaştırmıyor maalesef.
evet, herkes bunun farkında ama yarın adidas mağazasındaki o 120 tl'lik ayakkabıyı almak için can atacağız, di mi?
ayakları öpülesi babadır. bir de oğlu aldığı yeni ayakkabıların şekli bozulduğu zaman veya ufacık bir çizik, yırtık olduğu zaman artık giymez ve yenisini alır ama baba zorluklarla büyüdüğü için o ayakkabıları atmaz kendisi giyer. çünkü çocukluğunda çok yırtık ayakkabıların içinde ayağı üşümüştür, çok ayakkabasız gezmiştir, atmaya gönlü elvermez.
anneler içinde benzer durum yaşanır, hani hep derler ya yemedim yedirdim, giymedim giydirdim. Çok doğrudur sen dolap üstüne yıkılırken "off giycek hiç bişeem yokk nefret edioom." gibi saçma sapan ağzını yamultarak konuştuğunda git bir annenin dolabını aç kaç parça kıyafeti var gör sonra o ağzını yamultmayı ve marka takıntını bir köşeye bırak.
ayrıca en azından böyle bir durum olduğunu farketmiş ve ailesinin yaptığı fedakarlıkları gözardı etmek yerine durup düşünmüştür. onu yapmayanlar da bolca var.
Ayakkabı gibi kalbinde delindiğidir. Değer boyutunu geçen farklı bir sevgi durumunda incelenmesi gereken , hatta (bkz: beni en çok babam sevdi) denilmesi gereken durumdur.
baz işsizlerin dalga geçmesiyle gerçekliğinden taviz vermeyecek durumdur. bir yandan hüzün bir yandan da gurur verir. babaya duyulan sevgiyi hatta aşkı büyütür.
yazıktır günahtır.babasının tek ayakkabısı olduğundan habersiz olup 6.ayakkabı peşinde koşmak bencilliğin ve öküzlüğün zirvesidir. yüreğim ona sızladı esas.
ölseydim daha iyiydi dedirtir... o adam, yere her bastığında, senin ciğerlerine basmıştır... kalbinin üzerinde çivili ayakabılarla yürümüştür aslında... onu o haliyle gördüğün anda...
gören şeyin göz değil, adeta anahtar deliği olduğunu ispatlayan durumdur, sen beş ayakkabı alana kadar babanın ayakkabı kevgir olmuş sen nasıl bir evlatsın önce onu sorgulamalısın denecek evlattır.
