1.
-
Kimi zaman deyim, kimi zaman nevi şahsına münhasır sözlerdir. Sürekli kullanılınca "hah şimdi burada bunu diyecek" dedirtiyor.
benim babamın sürekli söylediği sözler:
boyacı küpü mü? (Uysun uymasın reddedeceği her şeye kullanır.)
Medine fıharesi (harçlık verirken gülerek der)
çiçeeeağam, pambuh prensesim, balam, maralım, ahu gözlüm (bana söylediği sevgi sözcükleri)
gavatın eniği, urus tohumu, stalin dölü, sarkisyan uşağı (nefret ettiklerine ağır konuşur. Şunları birinin bana dediğini düşünemiyorum)
Lağleğin ömrü lahlahnan geçer (leyleğin ömrü laklakla geçer. Çok ve boş konuşanlara der.)
Paran varsa sıç üstüne otur. (Adam haklı.)
Vatanın değerini vatansız kalmadan bilmek lazım. (Altına imzamı atarım)
2.
-
Sinirlenince "götverenin evladı" ve "tavuk vicdanlı" der genelde.
