Bir gün eski çalıştığım iş yerini bakanlığa şikayete vermiştim haklı sebeplerle ihbarsız ve haksız nedenle çıkardıkları için. Herifin oğulları bunu hazmedememiş mahallede önümü kesmiş başladılar pataklamaya. .rahmetli özal gibi bir koyup üç alırken (!) bir baktım takır takır saydırmaya başladı biri bunların üstüne bu amcıkağızlıların arabaya bir binip kaçışı var ki üçüncü viteste hala pati çekiyorlar. Pedere demişler senin oğlanı eritiyorlar asılmış makinaya 16 lı ile iki şarjör boşaltmış bunlara.
Tabi meskun mahalde ateş açmaktan ceza yedi ama belki de o sayede ben yaşıyorum çünkü birinin elinde demir görmüş komşu mahkemede de öyle ifade verdi. Neyse. Siz siz olun babanızı sevin baba bu potansiyeli nerde ortaya çıkar hiç belli olmaz. ...çünkü benim babam da bir kere nasılsın oğlum demişliği olan adam değildi ipragaz boyasıyla boyanmış bir hurda bisikleti bile yalvar yakar zorla aldırmıştım.
gırtlağına kadar borca batmışken bile param var gerek yok dedikçe her gün paran var mı göndereyim mi diye ısrar ettiği anlardır. Gölgesi yeter derlerya, hakkaten yetiyor.
ben küçükken bunu hep bir şeylere söz verdiği anlar olarak algılardım. mesela beni çanakkale ye götürme sözü vardı, çünkü okul gezilerine katılmama izin vermiyordu. ben de diyordum ki "vayy babam beni hem bırakmak istemiyor, hem de şu an olmasa da bu isteğimi önemsedi ve söz verdi."
büyüyüp de hala o sözler yerine getirilmeyince aslında geçiştirme olduklarını anlıyor insan.
edit: geçtiğimiz yaz abim "seç valeria, antalya mı çanakkale mi? beraber gidip bi kaç gün kalıp döneceğiz" dedi. sırf bu yüzden çanakkaleyi seçtim. hatta kapak resmim de o gezidendir. benim için derin anlamı var. inanma valeria diyor inceden inceden, öyle kim söylerse söylesin her duyduğuna inanma.
küçücüğüm, belki 4 belki 5. aklımda kalan ilk hatıram..annem ve babam aralarına almışlar çarşıda gezdiriyorlar beni. oyuncakçının birinin vitrininde benim boyumdan büyük bir bebek. al bunu baba diyorum, içeri giriyor. çıkarken yüzünün allak bullak olduğunu çok net anımsıyorum. annemin anlattığına göre gece ağlayarak uyuyakalıyorum, babam yastığımı görüyor hep gözyaşı. memur çocuğuyum tabi, memurun hali belli.bütün gece kalem kağıt hesaplar yapılmış. kira şu kadar, bilmem ne taksidi bu kadar, elektrik su şu kadar, mutfak masrafı bu kadar. oyuncak bebek bunların hepsi kadar..
sabah kalkıyorum gözlerimi açıyorum, yatağın başında bebek.
Arabanın tamponunu indirdiğim an. Olsun kızım olur öyle şeyler ödenir canına bi şey olmadı ya biraz dikkatli ol yeter ki dedi.
Şaka lan şaka araba al o arabayı dereye uçurcam piç dedi bana. işte gerçek baba ruhu budur dedim içimi ılıttı hele o bastırarak piç deyişi... Bana yalnızca küfür etmedi ekonomiyi öğretti arabayı vurursam masraf olacağını öğretti çünkü babalar bunun için vardır.
senin sevincine ortak olup, ömrü boyunca hiç gülmeyen adamı kahkahaya boğulurken yakaladıgın an. tabii keşke bunu ömrüm boyunca belli etseydi de daha sağlıklı bir birey olabilseydim. kısmet.
aileden birinin sağlığı tehlikeye girdiğinde. iyi ki sağlığım tehlikeye girmiş diyorum o kadar manyadım. ölene kadar şüpheyle yaşamaktan ise sevgisini gördüm ya mutluyum. bazı şeyler ille hissedilmeli.
Anne ile baba ayrıdır. Çocuklar anne ile yaşıyordur. Anne hastalanmıştır hastalanmadan önce aldığı şeylerin borcu birikmiştir yüksek bir miktardır. Eve haciz kağıdı gelir evlat babaya danışır durumu anlatır. Babanın sesi kesilir -Evlat: Sen üzülme baba boşver ben stajda çalıştığım paradan birazını kenara koyarım öyle öderim borcumuzu der.
-Nasıl üzülmeyeyim oğlum siz benim evlatlarımsınız siz üzülürseniz benim içim rahat etmez bununda üstesinden geleceğiz der.
Evlat babasının ona olan sevgisini işte o zaman farkeder.
