erkekliğin mi ? yoksa babalığın şanından mıdır ? ya evladının saçlarını okşayan babalar ? onlar hiç mi bilmiyorlar doğru olanın sevgiyi göstermemek olduğunu ? aman allah'ım bu nasıl bir densizliktir böyle.
hiçkimse olmasa da ben varım diyemez mi peki baba ? der elbet. diyenleri duyduğumuzda burnumuzun kemiğini sızlatır birkaç saniyeliğine. biraz düşündürür biraz da üzer sonra yine geçer.
Baba sonuçta bu, iyi veya kötü baba bir gün sevgisinden yere göğe sığdıramıyorsunuz yüreğinizde bir gün de buruk 'seni sevmeme izin versen keşke' diyorsunuz. Duyuyor mu ? cevap veriyorum hayır. duymaz! çünkü babalar sadece kendilerini duyarlar.
Çok da güzel babalar var etrafta 'gölgesi yeter değil' 'tek bir sözü yeter' 'kolu kanadı yeter' cinsinden babalar...
Acaba gösterecek sevgisi var mı ? şüphesine düşürebilir benim gibi sizleri de. inanmak istenilen şey ortada seviyordur tabii ki. hiç düşündük mü acaba 'ya öyle değilse?'.
ve şimdi baba: evlat ayrımlarını, kırdığın kalbimi, savurduğun özgüvenimi, vermediğin desteğini, sağlamadığın imkanlarını, sevmediğini kalbimi hepsini bir yana bırakıp seni sevmek için çabalamamın tek sebebinin bir gün senden başkası daha çok yakarsa canımı yarama merhem olacak olanın sen olduğunu bilmemdendir.
hele de kız çocukları için ileride çok büyük travmalara sebep olabilecek durumdur. ilgili bir babanın kızı olmama rağmen biraz şefkat eksikliği hissedince hemen saldırganlaşıp saygısızlaşmaya başlıyorum.
Çocuk için çok kötü bir durumdur. Baba sevgisinden mahrum kalan insan sevgiyi başka yerlerde arar. Ve peygamber efendimiz de bu konuda bir sahabeye ( çocuklarını hiç öpmediğini söyleyen bir sahabe ) çocuklarına karşı merhametli olup onlara sevmesini göstermesini öğütlemiştir.
Şahsen içimde ukte olan mevzudur. Sevdiğini her şekilde belli eden, ama uygulamaya geçemeyen bir adam. Belki o da babasından öyle gördü ama bunu evladına yansıtması doğru değil. Benim babamla doğru düzgün bir anım, anıyı bırak fotoğrafım bile yok, ilerde eski fotoğraflara bakıp hüzünlenmek gibi bir duyguyu yaşayamayacağım için üzülüyorum. Ama evladı için çalışan, kendi yemeyip çocuğuna yediren babalardan olduğu için onunla gurur duyuyor ve seviyorum.
her insanın kişiliği farklıdır. kimisi gösteremez ama bazen de anlarsınız. babamın ayağına çalıştığı yerde lift düşmüştü. 1-2 gün sonrada dedemlere gittik. dedem yani babamın babası. duygularını göstermezdi. ama o gün eliyle gözlerini kapatarak odayı terk etti. ağladığının görülmesini istemiyordu. bunu babaannemin 'ne de olsa baba yüreği' sözlerinden anladım. o her zaman buz gibi duran adamın yüzünü kapatarak gitmesi beni çok etkilemişti.
Yüz verme, tepene çıkar sendromu. bir çeşit korkaklık ve büyük babalardan görülen muameleyle oluşan kısır döngü.
Babanın sana ''hııı, Sus bakıyım! erkek adam ağlamaz'' demesi. Seninde bunu oğluna demen, onun da kendi oğluna...
