hain evlattır.hatta red edilesi evlattır.
insanda ulan allahsız o adam seni iyi şartlarda yaşatabilmesi için çalışrken sen bıdıbıdı yapıyon deyip osmanlı tokatı nın okkalısını yapıştırma isteği uyandırır.
eğer beyaz kadın, uyuşturucu ticareti, silah kaçakçılığı yapmıyorsa ( ki bunlarıda yapmış olsa baba insana bahşedilmiş ve bir gün elinden alınacak olan en muhteşem emanettir) utanmak bir yana eli ayağı öpülmelidir.
babasının mesleğinden utanmak, kişinin babasının mesleğini beğenmediğini belirtisidir. düşünmelidir'ki baba, mesleğini icra ederek evini geçindirebiliyor ise çocuklarını okutabiliyorsa o baba ile gurur duymalıdır.
ergenlikte bir çoğu insanın içinde bulunduğu bir psikolojik buhrandır. bu ruh halinde ilgili grubunun vereceği tepkiler olağanın genelde dışında olduğundan yadırgamam. büyüdükçe hangimizin babamız daha kıymetlenmez? zaman geçtikçe hangimizin sevgisi özlemi artmaz? hele bir de yuvadan uçunca.
ya bir de baba sonsuza kadar gidere? asıl o düşüncelerin beyinden taştığı günler o insan için gerçek bir utanç olur ve içinde hiç itiraf edemeden, babasından o özrü belki de dileyemeden kalır. siz onun gözlerine bir kere bakın bence pişmanlığınızı anlar. ehh ne de olsa babadır.
insan sayesinde harclık aldıgı karnını doyurdugu gezip tozabilmesi için harclık dısı gelirine kufur eder mi hiç ya utanılır mı bundan. bu dupeduz serefsizliktir.
insan yemek yediği yere sıcar mı arkadasım bu ne hıyanettir. bu adamlar hiç dusunmeden 500 liraya ulkesinide satar.
baba yüz kızartıcı işlere karışmamışsa, yapılmasında eziklik sezdiğimdir.
ancak bizim ülkemizde ters giden şeylerden biri de budur; babası abuk sabuk yollardan para kazanıp, zengin olan utanmaz, gururlanır da, babası anlının akıyla, bileğinin gücüyle işçilik, amelelik, çöpçülük vs. yapan utanır, bunu saklar.
halbuki bu baba, çocuğunun utandığı o işten çocuğunu büyütüp, beslemektedir. bu velet ki, o utandığı mesleğin parasıyla utanmayı becerebilecek kadar büyümüştür.
8-10 köşe kasketli babasını koşulsuz seven insanlar için geçerli olmayan önerme.
baba olursanız evlatlarınız için nasıl çırpınabildiğinizi bizzat yaşarsınız.
not olarak düşeyim: şayet babanız pezevenk ve/veya muadili bir yüz kızartıcı meslek sahibi değilse, aslanlar gibi çırpınmışsa sizi adam etmek için o zaman sen utanıyorsan açık ve net söyleyeyim şerefsizin önde gidenisin.
mesele babanın ne iş yaptığı değil onurlu yaşamasıdır, (adam banka müdürü dür ama onun bunun parasını tırtıklar), birde çocukları baban ne iş yapıyor tipi sorulara maruz bıraakmak doğru değildir, kendimden biliyorum , eğer çocuğun babası ölmüşse bu durum onun üzerinde depresif bir hal yaratır, bu tip sorularla çokça karşılaşmış birisi olarak,sorulmaması taraftarıyım , ayrıca ortada utanılacak bir durum da yoktur. ne iş olursa olsun (onurlu bir şekilde) çalışmak ayıp değildir.
ülkenin durumuna göre babanın aldığı maaş düşüktür.ancak oğlun yaptığı itlik bundan daha kötü bir durumdur. şerefsizliktir.baba yaptığı fedakarlıklarla kurban olunasıdır.
çocuk okutmak zordur ki üniversiteye kadar gelmiş orta halli bir aile çocuğu bunu gayet iyi bilir.
fakirlik utanç verici bir şey değildir ki utanmak yüz kızartıcı bir suç işlemek demektir.
pazarcı, hamal vs. her ne olursa olsun diğer insanlar gibi karanlık işler çevirip kolay paraya sahip olmayan, kendi yağımda kavrulayım, yeter ki çocuklarım aç kalmasın diyen baba cennetlikten de ötedir.
her kim olursan ol, özünden vazgeçme. öz demek ata demek. ata demek senin geleceğini heba etmeyen demek.
o baba elleri öpülesi, yanakları sıkılası her an mutlu edilesi babadır. asıl baba mesleğinden utanan daha fazla utançtan geberesidir.
