malesef bana çok uzak bir durum. belkide sayılı duyduğum birkaç kelimeden ibarettir. baba sevgisinden çok mahrum kalmasamda, çocukları arasında herzaman aşılmaz engeller olan bir babaya sahip olduğumdan, sevgi sözcüklerinden herzaman mahrum yaşamışımdır. sevgili babamız oğluna 'aslan oğlum' demiştir ama kızlarına asla 'canım kızlarım' dememiştir. hep kendime sorarım; bu nedir şimdi böyle(?). ancak senelerdir cevabını gerçek anlamda bulamamışımdır.
umrumda mıdır(?) artık 'hayır'.
o yaşarken, sağlıklıyken değerinin farkına varılması gereken sözcüklerdir. gölgesi yeter derler ya hah ondan işte. gölgesinden mahrum kalmayasınız diye dua edin..
ayrıca;
(bkz: yavrum)
