icimi okuyan baslik. babamla aslinda cok iyi anlasirdim ama bi cay kat dediginde ufladigim pufladigim olurdu. dört yil oldu babam rahmetli olali. özledikce utaniyorum lan sanki kiymet mi biliyordun diyorum. ama baba iste. kendini bildim bileli yanimda olan insani birgün kaybedecek olacagim nerden gelirdiki aklima.kafama sicim. bi yandanda diyorum 13 yasinda cocuktum masumdum abi.
lan yazinca aklima geldide ne özlemisin hadi KIZIM bi cay kat diyisini. 4 yildir kimse kizim demedi ya bide ona yaniyom.
Baba candır. Hayatta en guvenilen adamdır. O sevimli bakışlı, her daim eşini ve çocuklarını düşünen fedakâr insandır.
Belki de bana olan yakınlığından çocukluğumdan beri babamı hep bir arkadaş gibi gördüm. Onunla sohbet ederken hâlâ öyle hissederim. Benim için babam bir başkadır...
yaşıtlarımın babaları öldükten sonra empati kurduğumda bu durumun farkına gerçekten vardım. annem kadar sevip anlaşamasam da babam olmazsa olmazdır. benden gizli olarak geleceğim hakkında yaptığı planları annem anlattıktan sonra benim için vazgeçilmez olmuştur.
