bugüne kadar bir taş çatlasın iki kere yapabildiğim eylem. çok küçüktüm. elleri yumuşacık gelmişti bir erkek eline göre. kendimi dünyanın en güçlü adamının yardımcısı hissetmiştim. bana göre dünyanın en güçlüsü o idi.
elimi bıraktı bir süre sonra. ben büyüdüm. o yaşlandı.
elindeki iş çantası bile onun elini benden çok tuttu. ve ben ellerini çok özledim baba. bir kere daha lütfen...
morgda tutulan bir el mosmor olmuş
yağan yağmurları bünyeye çekmiş
şöyle uzağı kesmiş gözler
bir çınarı görmek istercesine
bir elveda demeden giden elleri
son bir kez tutmak istercesine
son bulan bir hikayenin
baş kahramanı yatıyor öyle
babam derken artık duymuyor seni
soğuk bir koku almış bedenini
sana kol kanat olan ellerini
artık tutsan da zaman çoktan geçmiş...
