bir kaç kez şahit olduğum durumdur ve ben o yaşları silmeye cesaret edemedim. en kötüsüde sizi bir yere yolcu ederkeno gözlere bakmaktır. nemli, kederli çok şey anlatır sizin yanınızda ağlamaz fakat onu bırakıp gidince yaşananları düşünmek bile azap vericidir.
adamı alt üst eden ender olaylardandır. sırtınızı dayadığınızda, dünyaya karşı savaşacağınız kahramanınızın gözünden tek damla düşen yaş sizin içinizi yakar kül eder. öperek silerseniz o yaşları; daha çok içeriye akar yaşları.
yıkılmayan ve sert imajın çöktüğünü görmektir. anne zırt pırt ağlar. ama baba öyle değildir. güçlüdür. her zaman güvenilen kişidir. zor durumda kurtaracak olandır. onun bu çökmüşlük hali mahveder insanı.
insanın içini paramparça eden durumdur hemen sarılıp gözyaşlarını silmek gelir insanın içinden ama birde arada mesafe varsa bu daha bi oturur insanın içine.baba ne kadar kötü anlayışsız olursa olsun ağlaması derin bir vakıadır zannımca herhangi birinin ağlamasından farklıdır.
2 kere şahit oldum bu duruma. birincisinde gerçekten çaresizdi tıkanmıştı bunalmıştı depresyondaydı. ikincisinde annesi ölmüştü. annesinin kefenli halini tabuta yerleştiriyordu. babamdı ağlayan. yılların adamı. nelerin içinden gedlip bugünki halini bulan adam. ve o an birçok duyguyu sıkışmış olarak yaşadım. o anlarda içinden geçeni yaz deseler milyon tane duygunun karışımı der bırakırım kalemi.
her insanın ömründe sadece 1 defa görmesinin muhtemel olduğu durumdur. genellikle sınav sonucunun açıklandığı akşam görülmesi muhtemeldir.
evladının öss, oks, mezuniyet gibi faaliyetlere katılmış olmasının vermiş olduğu gurur ve duygu yoğunluğu sonucu gelişen olaydır.
bir kere gördüm gözleri doldu, ıkındı, sıkıldı, bunaldı. he he çok komik değil mi ıkınması, evet babam ağlarken o kadar kırılmış olacak ki gururu, ıkındı. hadi gülün.
ne kadar bana ve kardeşime iyi bir baba olamasada,onun ağladığını görmek içimi öyle bir acıtmıştıkı,baba anne ne kadar üstüne düşeni yapmasada aradaki kan bağı olsa gerek ne hissetseler bizde hislerine ortak oluyoruz istemeden,yargısız,bütünüyle.
zordur hele de onu ömrün sonuna kadar o en son haliyle hatırlayacak olmak çok acıdır. yoğun bakımda, son kez bakarken hayata; gözlerinden dökülen o tek damla yaş ve dilinden dökülen "beni kurtarın!" sözü çıkmaz aklınızdan..
o tek damla yaşta boğulursunuz, kimsenin kurtarmamasını isteyerek..
