Değil ağlaması, gözlerinin dolması dahi içimi cız ettiren durumdur. Elinde olmadan sen de ağlarsın. Nadir görüldüğü için daha çok etkiler belki de. Gece gece özlemim kabardı bak başlığı görünce.
babalar kolay kolay ağlamaz. eğer ağlıyorlarsa gerçekten yürekleri yanmıştır, ya da gururları çok incinmiştir. onlar babaları ölünce hakikaten yıkılırlar. çünkü babaları kaleleridir. gururlarını da en çok çocuklarından aldıkları darbeler kırar. bana bu yapılır mı, derler ve hazmedemeyerek ağlarlar. hem de dövüne dövüne...
az görülür. anneler pek çok şeye ağlarlar çünkü daha duygusaldırlar. bir baba ağlıyorsa, hele ki sizin yüzünüzden ağlıyorsa yapılacak bir şey yoktur. babamın benim yüzümden 2 kere ağladığını gördüm. biri sigara içtiğimi öğrendiğinde, diğeri de ben ağladığım için. hayatta kazandığım bütün başarılar, o'nun benimle gurur duyması içindir. dolayısı ile başarısız olmaktan çok korkuyorum. o bu kadar çalışıp götünü yırtarken, ben başaramamış olmaktan çok korkuyorum. cebinde kalan son parayı benim için harcamış birisi için ileride işim olmaz da bir mezar taşı bile yaptıramazsam diye de korkuyorum. milyonlarım olmasın umurumda değil, yeter ki ben babama layık olayım.
türkiye'de ciddi bir baba problemi var, kabul. babalarla iletişim kurulamıyor, kimileri babalarından nefret dahi ediyor. böyle olmayan aileler bir tarafa, bu gruptakiler için dahi tarif edilemeyecek, ağır gelecek cinsten bir travmadır. hele ki ergenlik dönemine denk geldiyse bu şahit olma durumu, o babanın oğlu kendini bırakır, dünyayı zaten tanımamıştır ya, anlamlandıramaz gayretleri, hırsları, sevinmeleri, üzülmeleri...
kıymetsiz, saçma sapan bir hayat diye düşünür. çünkü babasına acımıştır!
Düşüncesi bile ağlattı. Onun gözleri dolsa ağlarım ben. Hele ağlıyorsa gerçekten üzüldüğü ve canı yandığı için.. . Onu ağlatan kimse korksun benden. Sebebi bensem, şükür bu güne kadar hiç olmadım, mutluluktan ağlıyordur o. Gurur duyduğundan olabilir. (bkz. üniversiteden mezun olmak)
ya da evleniyorumdur belki. Olamaz mı ? Olabilir.
Şu yaşıma kadar görmediğim bundan sonra da göremeyecek olduğum şey.
Kalbi olan ağlar, yüreğinde zerre merhamet barındırmayan biri için oldukça zor bir duygu gösterimi.
bir kaç sene önce kendi kardeşi tarafından ağlatıldı. öyle bir koyar ki insana, hayatınızda ilk defa bütün dünyayı karşınıza alıp babanızı savunabilecek güçte hissedersiniz. ayrıca o babayı ağlatan insan isterse melek olup gelsin yine de affedilmez ömür boyunca.
annemin geçirmiş olduğu bir hastalıkta, çaresizlikten ağladığına şahit olduğum durumdur. bilinç altına yer eder. baba ağlar mı lan, baba o güçlüdür yapamayacağı bir şey yoktur inancında olduğunuz yaşlarda görülürse daha beter bir durumdur. allah kimseye yaşatmasındır.
(bkz: ağlama benim babam ağlama naçar babam kara gün geçer babam)
16 yaşımda iken bana kendi morotumu aldı ben o tarihten itibaren motorsiklet kullanıyorum bundan 1.5 ay önce motorumla otobanda ilerler iken kaza yaptım motorum perte çıktı beni ambulans ile hastaneye kaldırdılar ben babamı aramadım üzülmesin diye amcama haber verdim o da babamı aramış babam hastaneye geldi benim dizime dikiş atıyorlardı o adamın ağlamasını gördüm ya benim annem de benim için ağladı ama o adamın ağlaması çok başka birşey be insan o kadar kötü oluyor ki elinizde olduğu vakitler de babanızı ağlatmayın teşekkür ederim..
genelde güç delisi, otorite manyağı oldukları için çocuklarının önünde ağlamazlar. bu çünkü acizlik, küçük düşme, güçsüzlük göstergesi, yarı tanrı, dev ya kendisi nasıl ağlayabilir?
hıı amına.
ağlasa da umurumda olmazdı açıkçası sadece belki vicdanı var diye şüpheye düşebilirdim ama daha sonra gene yapacağını yapar şüphemi giderirdi.
bir evlat için hayatında unutamayacağı anlardan biridir. anneler çok ağlar alışkın olabilirsiniz çoğu kişiler için. ama baba ağlarsa şöyle bir durursunuz baba ağladıysa vardır bir şey dersiniz. babanın ağlaması sevinçten ya da üzüntüden olabilir bunda değilim ama baba ağladığı zaman olayı daha iyi kavrayabilirsiniz. anlatmak istediğim büyüdüğünüzü de anlayabilirsiniz belki.
Bir kerecik gördüm o da bana yetti. Ondan korktuğumuzu sevmediğini düşündüğümüzü zannettiginden içlenmiş içip gelmişti. Küçüktük ve korktuğumuz dogruydu. Ama unutulmuyor.
