annelerin ağlamasına kısmen de olsa alışık olduğumuz için babanın ağlaması ayrı bir koyar. anne de öyledir tabi ama ortada çok ciddi bir durum olduğuna delalet eder babanın ağlaması. baba olum bu ağlar mı hiç? ama işte öyle anlar çatar ki bir baba bile dayanamaz. belki de en güçlü görünmesi gereken kişiyken bir anda pamuk gibi olur, hafifler. o zaman işte sarılın o babaya. size ihtiyacı vardır çünkü.
Babamı bir kez ağlamak üzereyken gördüm, sesi titremişti, dolu dolu bakıyordu, dün gibi aklımda 11sene oluyor,
Annem arada ağlar, üf anne abartıyorsun ha deriz geçeriz.
erkeklerin bile toplumun cinsiyetçi baskısına maruz kalabileceklerinin kanıtıdır bu başlık. kadının da erkeğin de gözyaşı aynıdır, yarıştırılamaz. erkekler ağlamaz modundan çıkın artık.
rahmetli babamı nadiren bir kaç kez gördüm ağlarken. sert adamdı duygularını çok belli etmezdi. annemi ise babamdan daha az gördüm ağlarken. ya bize göstermedi ya da yörük kadınının o karakteristik özelliği olan zor zaman kadını lafını doğru çıkardı. her şartta güçlü kadın tarifinin tam karşılığıdır benim için annem.
anne sevinçten de ağlar, sevdiklerinin mutlu olduğu zamanlarda, üzüldüğü zamanlarda ama babanın ağlaması pek sık görülmez. babamı 2 defa ağlarken gördüm ben, dağ gibi babamı ilk defa 4 nisan 1997 günü ve son defa 25 mart 2009 da gördüm. Allah kimseye ana babasının ağladığını göstermesin.
