babanın apaçi müziği dinlemesi konusu deşilecektir.
bu müziği gün 8bin defa duyduğum için çok rahat diyebilirim ki bu müziğe ve dinleyici kitlesine aşinayım. hergünümün en az 3 saati dolmuşlarda geçiyor ve diyebilirim ki kesinlikle sadece apaçiler gençlerden oluşmuyor, ve yine diyebilirim ki gençlere özenen yaşlı amcalar da var. adamın sigaradan yüzü bin buruşmuş, kafasında saçı kalmamış tavuk götüne dönmüş, ağzında diş kalmamış kör testereye dönmüş, dizlerinde ferman kalmamış tek ayağı kırık tabureye dönmüş ama cix cep telefonundan yükselen ve bir anda herkeste sessizlik hasıl eden o müzik.. dadıdıt..dıt..dıt.dıt.dıtadadıdıt. müziği duyar duymaz kan dolaşımım hızlanıyor, içim gıcıklanıyor, tam hassiktir ya diyeceğim ama sözlerim boğazıma tutunuyor da düşmüyor düşemiyor sanki. içimde bir garip hayvan sevgisi kabarıyor. elim ayağım titrek, dilim kekrek, ama müzik cıstak dellene dellene çaktırmadan mayoz bölünüyor içimdeki kin. bu yaşlı insanlar da birilerinin babaları..dedeleri. bizlere çok önemli görevler düşüyor. derhal belediye ekiplerine haber verip bu hastalığın daha da yaygınlaşmasına mani olmalı.
yine bir sınav günüdür. sınav merkezinin uzaklığı ve bilinmezliği vesilesi ile baba navigasyon görevindedir. sınav yerine ulaşılmış, giriş saati beklenmektedir. baba, beklerken sıkılmış bahçe içinde gezinmektedir. bahçe oldukça kalabalıklaşmıştır.
ve işte o ses! apaçhi kabilesinin ünlü marşı. duyuyor ve '-ehuehu kim zil sesi yapmış bunu yahu' diye iç sesimi konuşturmuşken, aman tanrım o da ne O_O babam cebinden telefonu çıkardı. aranan babammış. o sesin sahibi de onun telefonu. bütün gözler babama çevrildi. bense kızarmış tavuk kıvamına gelmişim. kızardım, bozardım, utandım. * konuşma bitene kadar babamı yabancıymış gibi süzdüm.
çok sonra babamın aslında madur olduğunu ögrendim. meğer adamın bu müzikten hiç haberi yokmuş. kız kardeşim yapmış bütün ayarlamaları.
gülüştük.
