ne zamanki allah bir rahatsızlık verir insanın içini kaybetme korkusu sarar, iyi bir evlat olunmuştur saygı ve sevgi vardır herzaman ama onun olmayacağını düşünmek insanı derinden etkilemektedir ve bu dayanılmaz bir acı haline gelir * daha iyi anlarsınız ki, hayatta hiçbirşeyle ölçülemez bir değerleri vardır...sevdiklerinize sarılmayı ihmal etmeyin.
gece 4 te eve gelen babaya sorulan " 2 saat sonra bir arkadaşım buraya gelicek, onu otogardan alabilir miyiz " sorusuna " elbette " yanıtının alındığı anın içinde bulunduğu bağlam.
kucuk bir cocukken babam herseyı bilirdi keşke onun gibi olabilsem derdim ... biraz daha büyüyünce babam bişeyler biliyo ama yeterli deil derdim... biraz daha buyudum ergenlek cağı falan oldu babam bi boktan anlamıyora döndu durum ...biraz daha buyudum yas 25 30, babam bunadı iyicee diye dusunmeye basladım ve yas 40 babam öldu... ve o an herşey dank etti aslında babam herşeyı biliyordu ve benim icin herzman değerliydi ama bunun farkına varmaya cesaret edememiştim babamın degerinin anlasıldığı an buydu sanırım
+ Hadi taksiye binelim şurdan
- iyi de bende para kalmadı
+ Nasıl yaa aq bende de yok napıcaz bu saatte ?
- Babanı arasan, bizi alsa?
+ Alo babacım, şey bizim paramız bitti, şey dicektim bizi alsan... Hede Hödö nün ordayız
.......
+ Tamam baba, haklısın baba, ben de senin baba...
......
+ Yok bişey demedim baba, ben de seni seviyorum dedim
......
+ Baba piç deme ya senden şüpheleniyorum...
....
+ Tamam baba, nasıl geldiysek öyle dönücez, anladım.
bir kızın hayatına giren hiç bir erkeğin onu babası gibi karşılıksız ve derin sevmediğini anladığı an
bir erkeğin evlenip de ay sonunu getiremediği faturalarla cebelleşemediği an.
Hayatta ben en çok babamı sevdim.
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpı bacaklarıyla ha düştü, ha düşecek
Nasıl koşarsa ardından bir devin,
O çapkın babamı ben öyle sevdim.
Bilmezdi ki oturduğumuz semti,
Geldi mi de gidici hep, hepp acele işi!
Çağın en güzel gözlü maarif müfettişi.
Atlastan bakardım nereye gitti,
Öyle öyle ezber ettim gurbeti.
Sevinçten uçardım hasta oldum mu,
40'ı geçerse ateş, çağ'rırlar istanbul'a,
Bi helallaşmak ister elbet, diğ'mi, oğluyla!
Tifoyken başardım bu aşk oy'nunu,
Ohh dedim, göğsüne gömdüm burnumu.
En son teftişine çıkana değin
Koştururken ardından o uçmaktaki devin,
Daha başka tür aşklar, geniş sevdalar için
Açıldı nefesim, fikrim, canevim.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
onu kaybetmeden önce degerini bilmemiz gereken ciddi bir durumdur aslinda bu. aile içinde en çok tanıdığınızı sanıp aslında en az tanıdığınız kişi olduğunu anlarsınız babanız ölünce.
kaybedebiliceğinizi hissettiğiniz andır. onun bir gün hayatından çıkıcağını düşünmek, onsuz yaşayamayacağınızı anlayıp değerini de hissettirir. onu kaybetmeden değerini anlamak en iyisidir. diğer türlü sürekli aklınızda bir keşke kalır.
geçirdiğiniz ameliyet sırasıda hastaneden bir saniye bile ayrılmadığını ve yatacak yeri olmadığı halde koridorlarda dolaştığını ve siz ameliyatta iken gözü yaşlı sizi beklediğini öğrendiğiniz an.
