seri dakika ve skor veren ibne diyesim geldi ama baba lan bu, amca iki katı sonuçta. yeri gelmişken değineceğim, babalık kavramının sayısal olarak ölçülebilirliğini nuri alço filmlerinden öğrenmiş kuşaktanım. kendimi 80 sonrası değil, bu nesilden sayıyorum.
babam, üç büyüklerin maçı olduğu her akşam, radyosunu ve birasını açar, kısa aralıklarla maçın gidişatını aktarır. o kadar ayrıntılı anlatır ki duyduklarını radyodan, maçın özet görüntülerini izlerken 'tam da düşündüğüm gibi bay anderson, puzzleın parçaları şimdi yerine oturuyor' diyen dedektif aymasını yaşarım. sürekli spoil'larla geçti koca ömür.
+ oğlum maçın üçte birlik kısmı geçildi. iki takım da eşitliği bozmuş değil.
- en azından bir takım bozaydı iyiydi baba.
+ benjcev, dersler nasıl koçum? matem... hiaayytt, sol taraftan hakan ünsal bindirdi ortasında arif erdem dokunamadı. maçın ilk tehlikeli pozisyonu.
- baba tarih biraz zorluyor valla...
+ aa babanın lisedeki lakabı heredottu oğlum, sorsana bana. hatta bir gün derste kanije kalesinin... bu ara galatasarayın deniz tarafındaki kaleye hücum ettiğini söylemiş miydim? oğlum nereye? hay allah, deli çocuk...
(yaklaşık 15 saniye sonra)
+ hanım, hagi spektaküler bir hareketle, atağın yönünü değiştirdi...
evden uzakta bulunan ve maçı izleyemeyen oğulu bilgilendirme isteğinden kaynaklanan dönüşümdür. benzer bir olay 4 mart 2008 sevilla fenerbahçe maçı sonunda başıma gelmiştir.
- alooo oğlummm!!!
+ niye bağırıyosun baba noldu?
- eledik i.neleri eledik!!!
+ biliyorum babacım izledim maçı ben.
- e hani televizyon bozuktu? *+internetten izledim.
- aaaa...internetten izleniyo mu ki? biz de digiturk maçlarını izleyebilir miyiz?
+ aloo.. aloo.. sesin gelmiyo baba... alooğğ... tüh telefon kesildi. *
