ne kadar vicdansiz bir söylem bu ya.
ben isci babamla gurur duydum her zaman.
adamim diye dolasanlarin yüklenmekten cekindigi sorumlulugu yüklenen insanin, yedigi ekmegi alin terinde pisirerek ancak kisiligini cürümekten koruyabileceginin bilinciyle bütün gercek emekcilere sevgi ve saygi duyuyorum. elinden tutuyorum, bas taci ediyorum. ne yazik ki ülkemizde emegin karsiligi asgari ücret olarak belirlenmis durumda.
babana kizacagina bu düzeni biraz sorgula. kicini yayarak klavye basinda artistlik yapan, hayat cok zor yae diye edebiyat yapan plaza bebelerinden olmak istiyorsan inan ki zor degil.
cok para hic bir zaman emekle kazanilmaz. mutlaka bir yerlerde yanlis bir seyler vardir.
genelleme yapiyorum, istisnalar kaideyi bozmaz.
