osqiliath müdafaasına destek için gönüllü toplamış ve harekete hazır olan komutan faramir'e gandalf taradından söylenen efsane söz. gelgelelim babasının sevgisinden çok onun zafere olan açlığını doyurmayı düşünen faramir'in cesareti takdire şayandır.
avutucu yalandır. zaten şahsı diyalog olan faramirde bunu yememiş hadi len ordan moruk deyip sürmüş atını osgilliata ve bu sırada pipisi kadar aklı olmayan pippinde saçma ve ıyhhk amk denilecek bi şarkı söylemiştir babasına nedense bu şarkı gibi şeyi önceden severdim simdi sevmiyorum. *
önümüzde yeni ufuklar
keşfedilicek çok yer var
heryerde bu gece gölge
güneş parlayana kadar
sis ve gölge
bulut ve buz
biticek hepsi bugün
bu söz bize mal bir babayla ezik iki çocuğun hikayesini anlatır.
denethor, Gondor Vekilharcı ve lordu Ecthelion oğlu Denethor.
bu adam oğullarını birbiriyle yarıştıran, kendisine benzeyen ya da benzettiği oğlunu daha çok seven, böylece kendisine benzettiği o cengaver oğlunun ağzına sıçan bir baba. kitabı okuyanlar ya da filmi izleyenler boromir'in nasıl yürekli ve insaflı olduğunu görür. fakat içine babası öyle işlemiş ki hırsı, ukalalığı...adamımız bu yüzden gitti. en sevdiğim karakterlerden biridir kendisi.
sonra küçük oğul faramir. baba boromir ile daha çok ilgilendiği için bu oğul daha kendinde, daha sakin, daha çekingen ve sessiz. aslında "eziklerin efendisi".
abisinin altında ezilmiş, babasının sözleriyle ezilmiş buna rağmen ne baba ne de abi nefreti oluşmamış kendisinde. gerçi boromir'den nefret etmesinin de bir mantığı olmazdı. çok iyi bir abiydi.
işte bu eziğe en güzel hediye de "baban seni seviyor faramir" di. adam resmen bunu dileniyordu babasından.
sonra babası da kendi başını yedi.
