özerllikle öğretmenlerin sorduğu ve karşılğındaki cevaba göre öğrenciyi değerlendiren klişeleşmiş soru. çifte standardın alası hep bu sorudan sonra başlamıştır bu soruya hep "sanane" diyesim gelmiştir ama yapamamışımdır. yerine yalan söylemişimdir gırgırına. müsteşar deyip buna inanan ve sonra gelip kendi tayini için benden yardım isteyen tarih hocasını hiç unutamam.
özellikle ilk okul döneminde öğretmen tarafından sorulan soru. cevap verirken babanın yaptığı işe göre not alacağını bilmezsin.
zengin bir ailenin çocuğuysan; zeka seviyen, ders çalışma durumun önemli değildir, otomatikman çalışkanlar sırasında oturursun.
şayet orta halli bir ailenin çocuğuysan; ortanın üstüne yakın olup olmadığına bakılır. beslenme saatlerinde öğretmenin memleketinin özel yiyecekleri ailenizce satın alınabiliyorsa ve siz bunları ikram edebiliyorsanız yeriniz çalışkanlar sırasıdır. aksi durumlarda ise öğretmen yüzünüze bile bakmaz, tembeller sırasında en arkalarda yer bulursun kendine.
ortanın alt kısımlarındaysan; hep tembel sırasında oturmaya alışmışsındır zaten. bir gün bakarsın ki öğretmeninin en sevdiği yiyecek evinize bir şekilde girmiştir. ısrar eder, beslenme çantana koydurursun fakat bilmezsin ki o öğretmen seni aşağılamaya alışmıştır. senden alacağı şeyi aynı kalitede görmez, küçümser bi edayla geri çevirir (halbuki aynı yerden almıştı baban). kalbin kırılır, kös kös yerine dönersin. çalışkan sırasındaki arkadaşın tarafından götürülen aynı yiyeceğin öğretmen tarafından güler yüzle kabul edilmesi gözlerini doldurur için için ağlarsın.
bir gün eline bir zarf tutuştur ve buna en az şu kadar para koyulacak diye eve gönderir öğretmenin seni. babandan öğretmenin istediği meblağın yarısın koparabilir, zarfa koyar getirirsin. öğretmen bunu beğenmez, eline cetvelle vurur. metanetli davranır bir "ahhh" bile etmezsin. dayağın acısını hissetmezsin bile. çünkü o an aklına babası zengin olan çocuğun büyük şımarıklıkla zarfı boş verişini ve öğretmenin "önemli değil, zaten okula çok yardımcı oluyorsunuz. siz peşinen verdiniz" mealinde söylediği cümle aklına geliyordur. (bkz: senin amına koyayım ilkokul öğretmenim)
- baban ne iş yapıyor?
+ gotçü.
- haaa????
+ şahin k benim babam. seninde .muna koyarım. bu sıcakta denizin bu gibi sularından gelen soğuk bi y.rak yemek istemiyosan uza.
- o zaman kaçayım ben...saygılar...
- ahmet söyle bakalım, baban ne iş yapıyor?
+ polis öğretmenim.
- aaaa. ne güzel!! değil mi çocuklar? peki nerde görev yapıyor, kimleri koruyor?
+ tepecik kerhanesinde görev yapıyor öğretmenim. insanların rahatça sevişmesi için güvenliği sağlıyor.
- otur ahmet..oturr..
- baban ne iş yapiyor?
- pezevenk.
- vay godosun evladi.
- eee sende o... cocugusun.
- hayir değilim.. hayir degilim....
- bal gibi öylesin annen bizim is yerinde calisiyor acilarin cocugu kucuk emrah.
- hain amca mahvettin beni...
- işte onu bilemiyecem...
finalde kucuk emrah acilarin cocugum kivaminda bir türkü cigirir.
özellikle okulda sorulan cinsiyle sinir eden soru. öğretmenlerin en olmazsa olmaz sorusudur. ulan ne hakkın var senin o yaştaki çocukları sınıfın ortasında 'baban ne iş yapıyor' saçmalığıyla resmen sınıflandırmaya? sana ne! sen kendi yaptığın işe bak!
türkiye burası kardeşim. milletin bilmem yüzde kaçı işsiz geri kalanı asgari ücrete talim. adam çıkmış sınıftaki herkese tek tek soruyor. babası işsiz olan veya düşük bir işte çalışan çocuk da hayatının ilk yaralarından birini alıyor. belki de babasının değeri düşüyor gözünde, böyle gotüyle soru soran hocalar yüzünden.
ne cevap bekliyorsun ki? danimarka'da değilsin ki her çocuğun babası 5 bin dolar maaşlı çalışıyor olsun...
eğer bir sohbet ortamında soruluyorsa altında bir şeyler aranabilir özellikle karşı cinsle ilk ısınma turları atıyorsanız daha bir dikkate almak gerekir
