çocukluğun gizemli yolculuğudur. ev sahibi ve sizin gibi diğer misafir çocuklarıyla kaynaşılmış ve saatler geç olmuştur. yavaş yavaş eve doğru gidilecekken uyku bastırır ve çocuk kendini evde yatağında bulur.
sonsuz mutluluk ve güven veren nadir anlardan biridir.ben genelde dönüşte arabada uyurdum ve babamın kontağı kapattıktan sonra beni kucağına almasını beklerdim,aldığı anda tekrar uykuya dalardım o beni taşırken nefes alış verişini dinlerdim,hiç bir zaman böyle güvende olmayacağımı düşünürdüm.
çok özlüyorum ya.
en son misafirliğe gittiğiniz evdeki çocuğu hatırlarken, sabah kendinizi yatağınızda bulmuşsunuzdur. "nasıl oldu lan bu" diye düşündürerek küçük beyninizi zorlayan hadisedir uykuda taşınmak.
