ilkokul mezunu değil isterse hiç okumamış, okuma yazması olmayan bir baba olsun. Dünya'ya getirdiği evladını iyi insan olarak yetiştirebilmiş, alın teriyle kazandığı parasıyla helal lokma yedirmiş ve tüm fedakarlığıyla çocuklarını okutabilmişse geriye babanın elini öpüp başına koyduktan sonra saygıda kusur etmemek kalır. önem arz etmeyen teferruatlarda boğulmak hoşumuza gidiyor diyorsanız o başka.
az önce ben ne okudum? ilkokul mezunu olsun lise mezunu olsun üniversite mezunu olsun. insan kendini geliştirdikten sonra bunların sadece meslek edinmede önemi var. ne yani amaç kız arkadaşının yanında babam üniversite mezunu demek mi? utanmıyorum çekinmiyorum söylüyorum babam ilkokul mezunu okumasına şartlar el vermemiş okuyamamış. okumayı çok istermiş, kız arkadaşlarımla da erkek arkadaşlarımla da utanmadan tanıştırıyorum.
cahil olur ama senin iyiliğini isteyen bir babadır. her gün dayak yersin ama lise veya üniversiteli bir baban olsun seni hiç takmaz hayatın kötüye gider. belki de gitmez hiç öyle babam olmadı.
benim babam da ilkokul mezunudur fakat dışarıdan hiç öyle görünmez. ilkokul mezunu olduğunu öğrenenler fazlasıyla şaşırır hatta. bundan utanacak bir insan değilim. bu topraklarda yüzyıllarca devam etmiş talan sistemi utansın.
Valla benim babam hic okumamış herseyi askerde öğrenmiş ama yapamadığı hesap çözemediği olay yok. Onemli olan zeka. Tahsil cehaleti alir eşeklik baki kalir.
Cahillikten kastın ne ?
bu dünya da herkesin kulvarı farklı, bir diş doktoru mühendislikten anlamıyorsa, mühendise göre cahil olabilir. ya da diş doktoruna göre de mühendis. anlamanı pekiştirmek istedim herkesi kulvarı farklı.
amma velakin, hangi algı kulvarında cahil ? bak bakalım babana, nasıl tecrübeli ?
babamda, kyk de memurdu.
Hiç önemli olmayan durumdur.
Mesela babanızın kendini tahsil olmadan ne kadar geliştirdiği ile alakalı o utanç.
Benimki ilkokul mezunu ve 37 yaşında pc teknisyenliğine başladı. Şuan kendi dükkanımız var, ve her geçen gün 50 sine yaklaşmasına rağmen kendini geliştirebiliyor.
Herşey tahsil değil mankafalı ergenlerimiz. Size öyle söyleniyor ki, o oluşmayan karakterlerinizi tahsilinizin arkasına saklayabilin.
Asıl utanılması gerekenler, okununca adam olduğunu zannedenler.
Okulun hayata kattıkları tabi ki yadsınamaz, lakin imkanı olmadığı halde büyük işler başarabilmiş insanları hor görmek aşağılık bir davranış.
Elinde diplomayla mal gibi ortada kalmış bir çok genç varken, çalışıp, kafa yorup, kendini geliştirip okula ihtiyaç duymadan para kazanan insanlardan utanılması çok ironik değil mi?
ilk okul mezunu kişilerin milletvekili olabileceğini bilmeyen yazar zırvalaması. senin baban ne kadar üniversite mezunu olsa bile ilkokul mezunu bir vekilden daha fiyakalı gözükmez sanırım.
not: kişileri statüleri ile ayırmak bana yakışmaz, biz babadan böyle gördük. fakat başlığı açan kişiye cevap babında bunları dile getiriyorum.
Klasik sebep çalışmak. Parasızlık bir nesli çok zor durumda bırakmış. Ama bu kendini yetiştirmeye engel değil. Babam arkadaşlarımın telefonlarında bile google yaşar olarak kayıtlıdır. Okur, kitap okur, gazete okur, incil okur, kuran okur, tevrat okur, belgesel izler, spor izler, haber izler, film izler, gezer, yürümeyi sever, yani kısacası öğrenmek kendini yetiştirmek insanla alakalı. Babamla gurur duyarım bilgili olduğu kendini yetiştirdiği için değil,
benim babamdır. aman oğlum okusun diye 65 yaşında hala çalışmaktadır. ayrıca zekanın da okumakla alakalı olmadığını bana ispat etmiştir. babamı herkesle çok kolay tanıştırabilirm ve utanmam. çünkü bence o büyük bir adam. (bkz: benim babam toyota gibi adam)
babanın bitirdiği okullar dünya görüşünü etkileyebilir tabi ki de, ama okumamışlık onu kötü bir adam yapmaz. bunun yanı sıra kendini yetiştirmek isteyen adam kendini yetiştirebilir bence. ne kadar okusan da oku, en iyi tecrübeleri insanlar yaşatıyor sana. mesela benim babam. doktara yapmış bir ziraat yüksek mühendisi, üniversiteyi bırakmak zorunda kalmış, gel topraklara bak diye dedem aracılığıyla zamanında. şimdi n' apıyor diye sorarsan market işletiyor.
hatta şöyle bir anısı bile var. marketimizin olduğu caddede bir ziraat yüksek okulu var iki yıllık. orada derslere giren bir akademisyen babamı aşağılarcasına konuşup, ki yaz günü üzerinde atletle mal taşıyor diye bu aşağılama, kasaya fırlatır gibi para koyup marketten ayrılıyor. bir kaç gün sonra okuldaki serada meydana gelen hastalıktan dolayı dikilen fideler tek tek kuruyor. bölüm başkanı da babamı tanıyor daha önceden. dükkana gelip durumu babama anlatıyor. yarın bir uğra da bak biz bulamadık neden diye söylüyor. sonra babam ertesi gün seraya bakmaya gidiyor okula. ve onların bulamadığı sorunu 28 yıl önce okulu bırakıp, topraklara bakmaya gelen babam buluyor. bilin bakalım kimin dersi...
özetle okuyan her zaman insan olamıyor içinde yoksa. hani derler ya okumak cahilliği alır eşeklik baki kalır. ne yazık ki doğru.
iyi insanlarsa ananızın babanızın kıymetini bilin, onlarla gurur duyun, sevin, sayın. en yakınınız onlar, katil de olsanız, rezil de olsanız, onlar sizin arkanızda olur. öldüm deseniz bir damla su vereniniz de onlar. üzmeyin insanları.
eşşek gibi çalışır sanki sağım ineği
ona biz baba deriz o getirir biz yeriz
bulamayız dünyada onun gibi bir keriz
varlık, yokluk bilmeyiz sıramızı vermeyiz
siparişler gelmezzse babamızı sevmeyiz
hasta oldum diyemez, biz doymadan yiyemez
ne acayip varlıktır, yeni bir şey giyemez
etrafını sararız, köpek gibi dalarız
dediklerimiz olmazsa, anamızı salarız.
bu devri alem dönüyor
merak etme evlat sıra sana geliyor.
babaların kıymetini bilin bilmezsen, bilmezler
son olarak annesinden babasından tahsil veya herhangi bir şey için utananlar;
Mey biter saki kalır. Her renk solar haki kalır. ilim insanın cehlini alsa da, hamurunda varsa eşeklik; baki kalır.
Babalık görev ve sorumluluklarını etkilemeyen durumdur. Asıl bu sorumluluklarında, evladına gösterdiği sevgide eksiklik varsa bu eleştiri konusu yapılmalıdır. Yoksa isterse yüksek lisans yapsın adam olamadıktan sonra. Benim yaklaşımım şu şekildedir, varken vermek kolaydır, zor olan ise yokken verebilmek. Zengin bir adam evladını en iyi şartlarda okutur, yaşatır. ama yoksul bir baba evladının iyi eğitim alması, kendisinden daha iyi bir hayat yaşaması için fedakarlık ediyorsa o baba alnı öpülesi, kul köle olunası babadır. Ama böyle anneden babadan utanıyorum tarzı başlık açanların aileleri eminim çok iyi kalpli insanlardır. Yüce yaratan da o anne babaları böyle hayırsız evlatlarla sınıyor işte.
etrafımdaki bir çok üniversite mezununun (ben de dahil) babamın genel kültürü karşısında ağzını açamayıp tek kelime edemeyeceğini bildiğimden mezuniyet derecesinin bi önemi olmadığının farkındayımdır. dünya klasiklerinin bir çoğunu okumuştur, ben hala parmaklarımla toplama yaparken saniyesinde zihinden işlem yapabilir. inşaat işinde çalışıyo, evdeyken bile yanında çalıştığı mühendisin arayıp " abi şu nasıl olacaktı " dediği, mühendise proje okumayı öğreten adam.
okumakla adam olunmuyor azizim, insanın içinde olacak.
Hayat şartlarından dolayı belki de okuyamamıştır. AMA;
Çocuğu babalara gelmesin diye, fazlasıyla babalık görevini yapan, tabiri caizse, 'dişini tırnağına takan', bu fani dünyadaki en önemli okuldan mezun (hayat üniversitesi) adam gibi adamdır.
