Zaten ota boka ağlayan annenin ağlamasına alışık olan bünye için, babanın ağlamasını görmek değil böyle bir olayın olabileceiğini bile düşünmek korkunçtur. Çünkü her ne kadar büyüseniz de ya da öyle olduğunuzu zannetseniz de babanız sizin için bir süpermendir, kapalı bir kutudur. O ağlamaz, o hissetmez ve bunları yanıstmaz. Oysa hakikatle karşılaştığınız gün " dedenizin vefat, amcanızın kalp krizi geçirmesi " onun ağlamasını görmek, evlat acısı gibi koyar insana, o koskoca çınar artık dayanamayıp yıkılmaktadır karşınızda ve o gün sizin gerçek kıyametinizdir.
deyim yerideyse koskoca dağ gibi adamın, hani gözünüze her zaman güçlü ve görkemli gözüken o adamın çaresizce ağlamasını görmektir şaşırtan. mezuniyetiniz olduğu gün sırf siz üzülmeyesiniz diye dedenizin beyin kanaması geçirdiği o anı size söylemeyen, bir an önce hastaneye gitmek istemesine rağmen o anın keyfini yaşamanız için bekleyen, o dayanıklı adam amcanız öldüğünde de çocuk gibi ağlamaya başlar, mantıktan uzak kalır. serinkanlılığıyla her zaman sizi şaşırtan babanız sizi yine şaşırtmıştır işte!
hele ki bu olay, sorumsuz bir şöförün kullandığı aracın nedeni ile olup da sebepsiz yere kaybedilmiş bir insanın; kardeşinin cenazesinde yaşanmışsa, o anda donup kalmaktan başka bir şey yapamadığını farketmektedir insan. kötüdür...
edit: o anda baba ağlamaktadır, evet. ama yine de babalığını göstermektedir de aynı zamanda. sadece gözleri kızarmıştır ve yaşlar akar, yine de inatla belli etmemeye çalışır ağladığını, yine de yapar babalığını...
erkek çocuk için, yıllarca örnek aldığı o süper kahramanın devrilmesi dü$manlarına yenilmesini kabullenmesine $ahit olmak.. uzun bir süre kendine gelemeden duvarlara bakmak gibi yan etkiler olacaktır..
annenin ağlamasına alışık olunduğundan babayı ağlarken gören çocuk, odasına gider ve hıçkıra hıçkıra ağlar. şahsen ben öyle yaptım. bir süre hiç durmadan ağlamıştım..
nadir rastlanan ve hüzün uyandıran bir olaydır. baba evlat ağlaşılmaması için evladın güçlü olması gerekir. yabancı damat dizisinde nazlıyla babası arasında yaşanan duygu dolu anlarda başa gelebilicek durumdur.
eğer kızı evleniyorsa ve bir sabah telefonun ardından gelen ses, baba diye seslenmesinin ardından kahvaltı eden babanın tıkanması ve gözyaşlarını tutaması. ve yanındaki kızın babasının ilk defa ağlamasını görüp şok olması ve kızında gözyaşlarını tutamaması.
(bkz: duygu seli)
sonuç; beklenmedik şeylerin yaşanması.
olağan dışı bir durumdur. babaannenin ölümü üzerine sessiz haykırışlar, içten dökülen gözyaşları görüldüğü zaman oldukça kötü olur insan. babanın ağlamasına dayanılamaz. onlar sanki demirdir gözümüzde, eriyemez gözyaşlarıyla.
babanın yıllar önce siyasi sebeplerle* yarım bırakmak zorunda kaldığı içinde ukte kalan lisans bölümüne* öss tercih sonuçları açıklandığında kızının yerleştirildiğini öğrenmesinden sonra gerçekleşen olaydır, kızın hayatında belki de ilk defa babasının gözlerinden yaşlar döküldüğünü görmesidir. **
özellikle kız çocukları için daha da acıtıcı bir olaydır. bunda annenin daha çok ağlamasının etkisiolduğu gibi baba- kız çocuk ilişkisinin de payı vardır.çünkü babam her daim ağlayabilen duygusal bir balık burcu şahsıdır ve dinlenen eski bir şarkıda, izlenen üzücü bir haberde, dizide, filmde benim gibi sulugözlülüğün dibine vurmuş kız ile duygusal baba çok rahat davranır koyun koyuna ağlarlar. kimse sıkmaz kendini ağladıktan sonra da babanın gözyaşraı silinir. olay bu kadar basittir ama acıtıcıdır.
eger babanızı 5 senedir görmüyorsanız , evde otururken babanın gelecegi haberini alıp ; "acaba şu an nerededir" , "acaba bakkalın köşeyi dönmüşmüdür" , "acaba kaç saniye var" diye hesaplamalar yapıyorsanız , balkona geçip babanın yolunu yordamını nefesini herşeyini gözlüyorsanız , anne içerde "oglum herşey bitiyor artık baban dönüyor" diye aglıyorsa ve siz tüm metanetizi korumak zorunda oldugunuzu biliyorsanız , babaya söyleyecek bi kaç afili lafınızın oldugunu düşünüyorsanız , komşular bile sizin telaşınızla camlara çıkmış köye gelen mercedesi bekler gibi etrafı kesiyolarsa sizinde onunda artık aglamaması için hiçbir neden yoktur.
eve girince "herşey bitti" diyerek boynunuza sarılıp aglaması bile onun "güçlü baba" profilinden dışarı çıkmasına neden olmuyor.aklıma çocuklugum geliyor.babaanneme elimdeki kalın zinciri tutup "babaanne babam bu zinciri koparabilir mii" dediklerim geliyor aklıma , o benim için aslında neymiş sorusuna cevaplar yağıyor aniden.
yine vakt-i zamanında ; sıkıntılı bir dönemde baba salonda yalnız oturmaktadır.içeri tüm patavatsızlıkla girilir , o anda tamamen tesadüf eseri babaya bakılmaz , telefonu şarja koymak için prize dogru hamle yapılır , tam o esnada bir hıçkırık ve ardı sıra gelen burun çekme sesi duyulur."telefonu şarja koymak keşke daha kısa sürse" diye düşünürsünüz , baba toplanmaya baslar , sizde kafanızı tekrar kapıya dogru hızlıca çevirip "aaa çay koyayım ben" diyerek dolu gözlerle olay mahalinden uzaklaşılır.hayat tiyatrosunda "babanın ağladığını görmemek" sahnesini oynamak için bazen böyle rollere bürünülür.
şu ana kadar üç kez karşılaşmak zorunda kaldığım* ve özellikle sonuncusunda, kendi hatam yüzünden oluştuğu için akabinde, babanın o kutsal ellerinden öperek, onun eşsiz, güven veren kokusunu koklayarak, deli gibi sarılarak, affetmesini isteyerek yalvarmakla geçirdiğim ve belki de hayatımda ilk kez bu kadar şiddetli sarsılmama sebep olan olay. şu anda yine gözümden yaşlar damladı, nerdesin baba, kokuna, sarılmana ihtiyacım var.
o heybetli, akıllı kadın ölmüştür ve her zamanki yatağında yatmaktadır, yüzü örtülü. çocukları ve torunları başında ağlaşmaktadır. ani olmasa da ölüm acıdır. hala sıcaktır yanakları, elleri. öper onu herkes, mis gibi yanaklarından.
geçirdiği kalp krizleriyle ve ameliyatlarla yaşlı anasını epey korkutan, anasının "allah benim ömrümü sana versin" diyerek dualar ettiği ortanca oğul yatağın hemen yanında oturmaktadır. simsiyahtır rengi. ağlamaya ramak kalmış bir ifade yüzünde. sonra bırakır kendini, hıçkıra hıçkıra ağlar. ilktir. içleri yakar, geçer. annesinin başında çocuklar gibi içli içli ağlayan bu adam babamdır ve o hıçkırıklar son olsundur.
amansiz ve lanet bir hastaliga * yakalanmis bir babanin acilar icinde yataginda yattigini görmek, yanina gidip biraz olsun moral vermeye calisirken.. Anlamsiz gözlerle sizin gözlerinizin icine bakmasi ve o güclü insanin, gözlerinin dolmasi ama konusamamasi, bu durumda iken babaya yardim edememek, onun acisini azaltamamak nasil bir kötüdür bunu anlatmak imkansizdir.
ise gitmek icin hazirlanirken, "oglum" diye seslenip sizi yanina cagirmasi, sizden bir bardak soguk su istemesi, getirdiginiz bardaktaki suyu annenizin kasikla babaya icermeye calismasi ve babanin bu durumda bile o suyu icememesi, evin icinde bulunan aile yakinlarindan cekinip gurur yapmasindan dolayi, gözlerinin dolmasi ve babanizi, bütün varliginiz olan kisiyi, idolünüzü, aci cektigini gördügünüz halde caresizlik icinde izlemeniz, o akan yaslarina engel olmamaniz..dünyayi size zindan etmeye yeterdir. onun gözünden akan bir damlacik göz yasinin nasil bir his uyandirdigini o gün anladim.. hickira hickira aglamamim vermis oldugu duyguyla beraber. ama bu duyguyu bir daha yasayamicam.
