-naber la sipa?
-sevgilin var mı lan? (herkesin içinde)
-gamışa su yürüdü mü lan?
Işte tipik baba şakaları bende bi tane var allah düşmanının başına vermesin...
babanın çocuğun yaşına inmesidir. bunu yaparken o anki yaşıyla değil, kendini çocuğunun yaşında olduğu zaman koyar.
kendince çocuğuyla arkadaş olma çabasına girer. çoğu kez de bunu başaramaz.
söylediği yada yaptığı şaka komik olmasa da... o anki iyi niyeti ve saflığıyla düştüğü mizahi durumla,
çocuğunu eğlendirmeyi başarabilir. babanın yaptığı şaka, aradan zaman geçince hatırlandığında, daha eğlenceli olur. daha çok güldürür.
telefonda babamın ve benim sesimin hemen hemen aynı çıkması sonucu, annem veya ablam evi aradığında babamı ben sanması, babamın bozmayıp ben gibi konuşmayı sürdürüp karşıdaki ile dalga geçmesi, bunu devamlı yapıp her seferinde yutturması buna sağlam bir örnektir.
şakacı babaların sık sık yaptığı şeydir. benim babam sık sık yapar bu tür şakalar. zaten bu başlığı o yüzden açtım. onu anlatacağım işte lafı ne dolandırıyorum onu da bilmiyorum.
de hayde!..
erzurum'a tatile gitmişiz. 12 yaşındayım. o zamanlar heidi diye bir çizgi film var. dağlar bayırlar peter heidi ve koyunlar ohşş durun lan yanlış anlamayın adult değil. sıradan bir çizgi film. peter çoban idi orada.
çok güzel bir çizgi filmdi yalnız heidi ve peter bütün gün koyunlar ile devr-i alem eyliyorlar sütlerini içiyorlar peynir pişiriyorlar falan. o dönem bütün çocukların hayali çoban olmaktı. evet ilginç ama öyleydi en azından benim hayalimdi.
neyse..
erzurum'a tatile gitmişiz. giderken aklıma koymuşum ''çobanlık yapacağım'' diye. bizim köyde sabit bir çoban vardı. aşagı köyde ise her hane 1 haftalığına çoban oluyordu bütün köyün hayvanlarını otlatıyordu falan.
aşağı köydeki çocuklar arkadaşımızdı tabi. onlar çobanlığa giderken bizde yanlarında gidiyorduk. pek bir şey yapmıyorlardı sadece hayvanların arkalarından yürüyorlardı o kadar. hani zorluğu falan yok.
bizim köyde ise çoban vardı ve ailecek çobanlık yapıyolrdı. ailenin en küçük çocuğu benimle yaşıt ve köy takımında futbol oynuyordu.
artık izmir'e dönmemize 10 gün falan kalmış ama ben hala tek başına çobanlık yapamamışım. gel zaman git zaman o gün maç var ama çoban olan çocuk o gün koyunlara bakıyor. 200 küsür koyun. tabi biz maça gittik çoban gelemedi.
neyse ben çobanın yanına gitim çobanı başladım kafaya almaya..
+la olm seni çağırıyorlar maçta
-olm koyunlar var kimse yok kime bırakayım ?
+ben varım ya olm bana bırak *
-la olm sen beceremezsin la
+yok olm ben biliyorum çobanlığı
-la olm yapamazsın
+olm ben profesyonel çobanım lan*
-olm ya bir şey olur *
+yok olm ne olacak
-tamam zaten bir şey yapmayacaksın sadece arkalarından yürüsen yeter zaten onlar yolu ezberlemişler bir şey yapmasanda olur ama dikkat et bahceye girmesinler. taze yonca yerlerse çatlar ölürler sonra başımız belaya girer.
+tamam
çoban ayakları kıcına carpa carpa yehü yehü diye diye gözden uzaklaşır...
kaldım koyunlar ile baş başa (oha) ilk 5 dakika süperdi. tabi ibne bir koyun baş kaldırana kadar. bir bahceye girmeye kalkmasın mı? peşinden 200 koyun dalmasın mı?
benim nevrim dönmüş 100 metre alanda koşturuyorum. koyunların cevresinde. kendi gölgemi yakalayacagım neredeyse bir yandan da bağırıyorum..
annem ve ablam izmir'e döneceğimiz için kuşburnu toplamaya çıkmışlar. recel yapacaklar kışın yiyecekmişiz çok yararlı bir şeymiş falan.
ben çobaaan deyüü bağıra durayım çoban topa tekme atadursun annemler sesimi duymuşlar. bir eşek böğürüyor kimdi bu falan diye merak etmişler.
sonra yanıma geldiler. ne görsünler ben kıpmırmızı olmuş bir vaziyette deli dana gibi koşturuyorum.
anam soruyor.
+laa deli, çoban nerde sen ne yapıyon burada?
-anne ablaaaa geln ölecem
+noldu lan ?
-anne çoban maça gitti ölüyorum siz şu koyunları zapt eyleyin ben çobanı çagıryım bahceye girmesin ama ölüyorum laynnnn
+tamam koş gel hemen
gittim çobanı çağırdım ben tabi geri dönmedim. annem çobana kızmış baya ufacık cocuga 200 küsür koyun teslim edilir mi? o ne bilsin çobanlığı? hayatında kuzu mu görmüş? vs vs
neyse akşam oldu ben eve geldim. annem babam abim ablam babaannem salonda oturuyorlar. konusuyorlar öye havadan sudan. ben hala sinirliyim ölecektim diye.
babam: hamın bak ne diyorum?
annem: buyur bey hayırdır?
babam: diyorum ki izmir'deki evi satalım erzurum'a yerleşelim 100 tane koyun alalım deli çobanlık yapar mis gibi yaşar gideriz
ben: hayatımda ilk defa; senide koyunlarınıda sikerim ben gelmem dedemlerde kalırım ne çobanlığı?
bir sessizlik.
bütün ev halkı: zuhahdahahfaghfagdajdakjdakjdakjdakjdakdjak
