babasını 2 ağustos günü kaybetmiş acılı bir evlat sorusu. bu gidiş çok ani oldu 3 ay 3 günlük bir hastalık süreci geçirdi babam. kalp ve böbrek yetmezliği sorunlarıyla uğraşıyordu. haftanın 3 günü dialize götürür 4 saat beklerdim.hiç bir zaman ölümü aklıma bile getirmedim 1 defa genel yoğun bakım 3 defa koroner yoğun bakıma yattı.son zamanlarında halüsinasyonlar görmeye başladı ve ve belkide ömür boyu aklımdan çıkmayacak şu sözleri içime oturdu.
babam: kağıt kalem al dediklerimi yaz. evlatlarım, yavrularım tek isteğim sizin sağlığınız, mutluluğunuz ve iyiliğiniz.
ben tabi bişey yazmadım çünkü o bunları yarı uyanık yarı uykulu şekilde dile getiriyordu. çok güzel eşşoğlu eşek derdi.ve o kara gündevlet hastanesi onu özel bir hastaneye sevk etmişti ve durumu ağırdı. dualar ettik, bekledik. ertesi gün saat 3 kara haberi aldık. telefon çaldığında hayır... hayır... aramayın dediğimi hatırlıyorum. ama son vazifemi hakkıyla yerine getirdim kendisine karşı ve bir kez daha babam oldugu için gurur duydum. sonraki her gün sanki bi bayram sabahı gibiydi kalkıcam odamın kapısını açıcam onu görücem ve gördüğüm bu kötü rüyayı anlatıcam gibi hissediyordum. sanki bir rüyadayım uyanmak istiyorum ama izin vermiyorlar gibi geliyor. nefes alamıyorum evin, hayatın tadı yok resmen. sevdiği film ya da dizileri gördükçe aklıma geliyor ve kötü hissediyorum. gördüğüm rüyalarda hep onu geri getirmeye, kurtarmaya çalışıyorum ama başaramıyorum.
bi çaresi yok mu? nasıl geri getirebilirim babamı sözlük. intiharı düşünmeye başladım artık çünkü o kadar kötü gitmeye başladı ki her şey. iş desen yok, borç desen çok. bu sorumluluğu kaldıramıyorum, eziliyorum ve nefes alamıyorum artık. sanırım ciddi ciddi ölümü düşünmenin derdindeyim bu aralar. çünkü hiç ışık yok. hiç çıkış yolu yok.
Kabullen. Bir şeyleri hala varmış gibi düşünmek insana en büyük işkence çünkü. Kabullen ve anıları yaşat. Ve kendini şanslı say. Babasıyla tek kelime konuşamayan, hatta onu tanımayan nice insan var. Kahırla değil, güzel anılarda yaşat onu.
Bir gün gelecek ve hepimiz öleceğiz. Dünya sonsuz değil. Göz acip kapayicaya kadar çoluk çocuk derken hayat alıp götürecek seni. Müslüman ol ya da hiçbir şeye inanma. Farketmez. Eminim ki gidenler ile bir şekilde birkikte olma şansına sahibiz. Belki de evrendeki yansımalarda birlikte olacağız. Babana onu her zaman sevdiğini hissettir
Hepimiz bir gün hem öksüz hem yetim kalacağız. En korktuğum şey çocuğum küçükken ölmek.
Sizin intihar düşünceniz babanızı üzer. Acınızı hisseder ve acı çeker. Babanız güçlü ve mutlu evlatlar yetiştirdiğini bilmek isterdi. Insan öleceği zaman aklına sadece geri kalanlar geliyor işte. Hele de anne baba iseniz. Şimdi lütfen babanızın istedigi o güçlü ve mutlu evlat olmak için çabalayın. Babanızı da üzmeyin.
öncelikle geri getirmenin yolunu aylardır arıyorum ve mantığımda bir yere oturtmaya çalışıyorum. şimdi teorime
gelelim.
allah ölülerle faniler arasına bir engel koymuş durumda. nedir bu engel tabii ki görüşememek ve konuşamamak. ölenin ruhu ameline göre ceza ya da ödül aldığını düşünürsek. yani ameli kötüyse mezarında kalır ama ameli iyi olana dünya içersinde gezmek serbest. bu durumda serbest olan ruh zaman mekan kavramı olmadan her boyuta girip çıkabilir, gezebilir. bizler uyku halinde ruhumuz bedenden ayrıldığına göre ruhumuz bir boyuta geçiş yapıyor. o zaman ölenlerin ruhlarıda bu boyuta geliyorsa karşılaşmamız konuşmamız mümkün. eğer görüşmek mümkünse ve bizler rüyalarımıza hükmedebilirsek sevdiklerimizi geri getirebiliriz. sadece beden olayını çözemiyorum.
Bir arkadaşım dolandırıcı bir medyuma seans başı 250 lira bile verdi yeni ölen babasından haber alabilmek için.
Kadın hiç acımadı: - babanın bacağı ağrıyor dedi yok çok ağrı çekiyor dedi. Yok işte araf' ta kalmis gidemiyor" dedi.
Yani dedi de dedi. Ruhların dünyada özgürce dolaşabildiğini de ilk burada okudum. Dinen böyle bir şey mümkün mü emin değilim?
Benim bildiğim 40'ı dolmak diyoruz ya hani bir süre dolaşırlar sonra da amel defterleri kapanıp yerlerine giderler.
Bir arkadaşımın babası 1 hafta içinde çok elim bir hastalıktan ölmüştü. O zaman çocuktuk. Arkadaşım mezarda babası ile sarıldı ve vedalaştı. Babası ona : " kızım ben çok mutluyum sakın benim için üzülmeyin " demiş.
Kuzenim 8 yaşında babasız kaldı. Yarı yıl karnesini aldı bir kaç gün sonra. Babasının sınıfta olduğunu söyledi ve ona " aferin kızım " deyip onu öpmüş. Bir cocuk yalan söylemez ve bunlari uyduramaz. Ancak o da sonra böyle bir sey yaşamadı.
Halam dedemin öldüğü gece onu bacaklarının üzerinde otururken görmüş. Hissetmiş ve uyanmış. Cok uzaktalardi ve hamile diye söylememişlerdi hemen. Öyle anlamıştı ve kendisi arayip teyit etmişti. Sonrasında gören bilen yok.
Ama rüyalar gerçek. Kalben çok isterseniz allah size rüyanızda gördürür.
Sürekli üzülüp, düşünmek gerçekten acı çektirir. Kolay değil biliyorum.
Allah rahmet eylesin haşmet. Gerçekten üzüldüm, ama sana üzüldüm. Sıkıntılarını paylaşacak bir dostun olmamasına üzüldüm. Sözlükten medet ummak büyük talihsizlik, insanları hiç tanımıyor olmana üzüldüm, yarana bıçak sokanlar çıkacak haşmet.
