babasından nefret etmesi için yüzlerce sebep varken "nefret edemeyenler" vardır birde... Yani ne bileyim aslında dikkatlice incelenince evlat babadan illaki bazı huylar kapmış oluyor. Bakıyorsun, aslında biraz sen osun biraz o sen. ilginç yani. Paradoks işte.
sebepsiz yete zikredildiğinde ergendir bilmem nedir artık bu durum söyleyenin yaşına cinsine tipine kılına tüyüne göre değişiklik gösterebilir, orasına bir şey diyemeyeceğim. ama bu lafı yemeyi hak etmeyenler olduğu gibi sonuna kadar hak eden babalar da vardır. ki ben bu lafı evladına söyleten babaya baba demem. evlat da hakkına göre söylüyorsa tabii.
ama yine de uygun olan öyle ilk yanlışta telaffuz edilmemesidir, sonuçta herkes hayatta ikinci bir şansı hak eder. fakat telâfisi olmayacak yanlışlara girdiyse bu baba; yapmadıysa babalığını, (artık bilemiyorum hayal gücüm burada stop ediyor, insanoğlu bu herşeyi yapabilir) evlada verilen hasar unutulmaz affedilmez bir şeyse, buyrun söyleyin ben de sizin arkanızdayım.
