Sana üzülmem biliyorsun değil mi? Artık umrumda olmadığını biliyorsun, yani umarım. Daha 13 yaşında ergenliğe yeni girmiş bir çocuktum ben ve o yaşımdan beri ilaçlara mahkumum. içmesem deliriyorum baba biliyor musun bunu? Ama bilemezsin. En son seninle dertleştiğimde 8 yasındaydım. Kaç yıl oldu baba? Saydın mı hiç?
Peki sorguladın mı kendini, vicdanını?
O benim çocuğum olamaz, kudurmuş derken de babamdın, aferin derkende. Peki fark neydi baba? Sana söyleyeyim o fark benim aptallığımdı. Seni bu kadar önemsememem gerekirdi. Ben sensiz büyüdüm. Bana sadece maddi olanak sağladın sen. En kötüsü bu işte. Hayattasın ama ölmüş gibi bir acı veriyorsun ve benim içimde hala seni seven bir parçam var. Ama nasıl severim aklım almıyor.
rastlantısal olarak babamsın. Beni yaparken bana sormadın . benim için yaptıkların umurumda değil sana bakmak zorunda değilim aksine sen ben ölene kadar bana bakmak zorundaydın. Ben kendi hayatımı tek başıma özgürce ve kendi bildiğim şekilde yaşayacağım hiç kimsenin inancı benim umurumda değil ne dediği de.
