eskiden annemle kavga edip içki içmeye giderdi veya içkili olduğundan annemle kavga ederdi. şimdi sudan sebeple kavga ediyor ama rakı katmadan. yani sade sudan bir sebeple kavga edince camiye gidiyor . artık devir değişti yani anlayacağınız yaş 60. babam da değişti.
Benim babam mert adamdı
Mangal gibi yüreği
Yufka gibi kalbi vardı
Hayatım boyunca o'na özendim
Fedakardı
Bir dikili ağacı olmadı belki
Ama kendisi
Onuruyla yaşayan koskoca bir çınardı
Üstümdeki kol kanat
Sırtımı yasladığım dağ gibiydi ..
Genzime dolan tuz ile karışık nefes gibiydi babam.
Ciğerlerime çektiğim..
Toz kokan yurdun mahzen kokusu gibi
Enginarın doğmamış çiçeğinin tüyleri
Okşardı beni
Bende onu,
Sabahın ilk fırınından alınan ekmek gibi
Duyardım Duyardı da babam seslendiğimde sesini..
Sonra gelirdi babam
Ne olursa olsun
Gelirdi
Kimi zaman sarhoşluğun bize verdiği o hoş kokuyla uyanırdım.
Çoğu zaman annemin sesiyle
Ağlardım
Susardım;
Ben babamı anlardım.
Kaybolmuş hikâyelerin bekçisiydi babam;
Onu dinler bunu dinler;
Vakti yoktu kendine;
Duyduklarımı anlamak için bir daha anlat baba derken
Bilirdim,
Sır, en büyük hazineydi
Aşkı anlamak gibi bir derdi de vardı babamın;
Yoksulluk ile aşk arasında ilginç de bir bağlantısı.
Ne zaman ben oldum baba dediysem
''Olmadı oğlum, henüz olmadı
Zira aşk
Olunca biter'' derdi Sorduğumda
Baba,
Sen hiç âşık oldun mu?
Derdi ki
''Oğlum,
Aşk yaşanır ''
Uyumak istemisin derdim kimi zaman
Demezdi ama anlardım;
''Aşk uykudur oğlum.
Olmadan uyuma ''
12.06.2011/Değil Mekân.
benim babam varya süper yakışıklı aynıı ben.
benim babam varyaa süperr zeki ne sorsan bilir.
benim babamdaa
şeyy benim babamdaa anadol gibi adam. http://www.izlesene.com/v...anadolu-gibi-adam/2827861
aklıma bu geldi a dostlar.
beni hiç bi zaman anlamayacak önümü açmayacak insan.
en sevdiğim ama en üzdüğüm.
en seven beni ama en üzen.
keşke bi kere de kendinden vazgeçse açsa önümü, işimde iyi olsam ona her şeyi anlatabilsem. her zaman mükemmeli istemese beni üzmese. onun için ağlamasam geceleri. aile kutsaldır. baba en kutsalıdır.. yokluğu can yakarda varlığında doyasıyla sarılmak gerekir.
bana hep anlattığı hayatlar yorar beni. nasıl da bilir. affet beni planlarım seninle aynı değil ben ki böyle bi çocuktum. keşke anlayışınla sarsan da hiç uzatmadan barışsak.
ne yazsam sana az be koca adam bazen kızıyorum sana neden bu kadar mükemmelsin diye belki benim için öylesin her zaman söylerdim şimdi bir de sana söyleyeyim senin yarın kadar adam olsam yeter biliyormusun bana olurmuyum bilmiyorum..
sen hep yatırımı bana yaptın ne eve ne arabaya ne bankaya oğluna ama karşılığını hiç alamadın bu hayırsız hep kötü olanı yaptı hiç senin hak ettiğini sana sunmadı bunları biliyorumda bundan sonra neden değişmezsin diye sorma babam ben böyleyim işte yarım yamalak bir adam ama sen hakkını helal et şu dandik oğluna.. baba en çok neyi özledim biliyormusun dizinde yatıp uyumayı ulan koca adam oldun deme neleri feda etmezdim o hazzı bir kez daha yaşamak için çok olmadı seni görmeyişim ama çok özledim be baba senden ilk defa uzak kalışım değil bu ama bu farklı be baba...
siyaset konuşurken seslerimiz yükseldiği, en en enn vazgeçemeyeceğim tartışma ikizim...
hem bu kadar zıt ama bu kadar iyi anlaşabildiğime şaşırdığım..
göbeğini her sıktığımda o acı dolu suratıyla ağzında biriken kötü sözleri yutkunurken izlemeyi çok sevdiğim...
en bir "yüksel", en bir fenerbahçeli, en enn iyi babaa..
her zaman haklı çıkan adam. "okuyan değil, yaşayan bilir" sözünün somut kanıtı.
geçmişte istemeden söylediğim sözlerin hepsini yutmuş bir adam. yüzüğüne bağırdığımda, beni susarak utandıran adam. ve o yuttuğu sözleri bana bu şekilde tekrar veren adam.
bir gün her şeyin daha farklı olacağını biliyordu. o hep biliyor.
üç yaşındayken tek derdimin yeni elbisemle beni beğenip beğenmemesi olan, işten geldiği anda herkesten önce beni öpmesi için kapının yakınında beklediğim, okuduğum saçma sapan ilkokul şiirlerini bile müthiş önemli bir devlet başkanı konuşuyormuşcasına önem vererek dinleyen, ne kadar zıtlaşırsak zıtlaşalım yanında her ihtimalde güvende hissettiğim, her türlü eleştirisine rağmen daima ve istisnasız kollarının bana açık olduğunu bildiğim, büyüdükçe ve uzak kaldıkça daha çok özlediğim, tek damla gözyaşımla katil olabilme potansiyeline sahipmiş gibi görünen, yanlışıyla doğrusuyla hep yanımda olmasını istediğim insan, kısaca canım babam.
