tesadüfen ortaya çıkan filmlerden birisi. selvi boylum al yazmalım gibi. hani o an olmasa hiç olmazdı. tesadüfen oldu. bir sürü doğru adam, doğru zamanda, doğru bir hikayeyle geldi geçti gitti.
bugün seksen beşinciye izlediğim filmdir. usta yönetmeni ve dev kadrosuyla benim gözümde, çekilmiş en iyi türk filmlerinden biridir. unutulmaz sahne ve replikleri günlük hayatımızda yaptığımız esprilere karışsa da hepimizin içinde hüzün dalgaları yaymayı başarır. izlerken düşünürsünüz, bu filmi herkes izlemeli diye ama bir yabancının, babam ve oğlum u anlaması, bizim aldığımız tadı alması imkansız. karakterlerin her biri türk insanının ayrı bir özelliğini vurguluyor. davası için babasını karşısına almış bir adam, evladıyla eşi arasında kalmış gençliğinde kocasına söz geçiremeyip yıllar sonra eşinin karşına çıkıp boşanma pahasına oğlunu savunan bir anne ve toplumumuzun gerçeği sert görünümlü, inatçı ama bir o kadar da ailesini seven bir baba.. ve ihtilal dönemi. bizim yaşadıklarımızı, bizim acılarımızı bizden başkası anlayamaz. teşekkürler çağan ırmak, sinema tarihine kocaman bir miras bıraktın.
şu film sinemadayken 4 tane yetimle izlemeye giden kafama bişey diyemiyorum.
biri babamdı.
adam babasını hiç tanımamış daha bebekken kaybetmiş ve anası olacak kadın onu bırakıp başka biriyle evlenmiş.
biri annemdi.
babası 7 yaşındayken ölmüş/öldürülmüş tam olarak bilinmiyor.
biri babamın teyze kızıydı.
onun da babası daha çocukken ölmüş. kocası da genç yaşta bi maç esnasında kalp krizi geçirip ölmüş.
biri de bu teyze kızının oğluydu. babası öldüğünde 5 yaşındaydı.
böyle efsane bir kadroyla bu filme gidip o günün etkisinden kurtulamamak nasıl bişey kimse bilemez.
ilginÇtir ki ilk izlediğimde (sinemada) kendimi zorla ağlatmıştım ki bana odun demesinler diye. Ama ikinci sefer izlediğimde (yakın bir zaman önce anneannemi kaybetmiştim) ağlamaktan helak olmuştum. O gün bugündür ne zaman izlesem iÇim dışıma Çıkıyor.
oğlum 2
ben 32
babam 62 yaşında. ve öyle bir resim karesi yakaladım ki, baktıkça; babam ve oğlum diyorum. babam, oğlum ve torunum diyor. büyüyünce babam ve dedem diyecek oğlum..
Türk sinema tarihinin en iyi 3 filmine kafadan girecek filmdir net! ağlarken güldürüp, güldürürken de ağlatan bir teması oldugu icin ise, psikolojiniz bozulur..
beni çok etkilemiş bir çağan ırmak filmidir. Her ne kadar çetin tekindor un herkesi gözyaşlarına boğan sahnesi sonraları çok tiye alınıp gevşetilmişse de, ölümsüz bir film olarak hafızalarda yerini almıştır.
Gore filmler,korku filmleri,oldboy hatta en sevdiğim film olan requiem for a dream bile bünyeme etki bakımından bu filmin yanında gayet yumuşak filmler olarak kalıyorlar neden bilmiyorum ama bu film beni fena derece de etkiliyor.ilk olarak sinemada izlemiştim sinemada hüngür hüngür ağlamıştım.ben zaten genel olarak biraz odun biriyimdir ve ne kolay duygulanabilirim ne de bir filmde ağlayacak kadar etkilenebilirim neyse babam ve oğlumu sinemada izledikten sonra tam 8 sene geçmesine rağmen hiçbir filmde ağlamadım fakat dün televizyonda sonlarına denk geldim ve her ne kadar tutmaya çalışsamda göz yaşlarımı tutamadım.bu film türk sinemasının son 15 yılda çıkarttığı en iyi filmdir.oyunculuklar muazzam,müzikleri acaip etkileyici ve senaryo da gayet kaliteli.bu film için ne desem az aslında yumuşak görünümlü acaip hardcore bir film,izlemeden önce birkaç kez düşünün "acaba bugün ağlamaya gerek var mı" diye.
Filmlerde ağlayan biri olmama karşın ne yalan söyleyim. Her izleyişimde gözüm doluyor ağlıyorum. Hele o okula giderken hümeyra'nın çocuğu avuttuğu sahneden sonrası kopuyorum. Hümeyra zaten bu filmde oyunculuğunu konuşturuyor.
Bu duygusal sahnelerin yanı sıra film gerçekten Ege insanını çok güzel ve doğal bir biçimde anlatıyor. Ağlatmanın yanı sıra gerçekten kimi sahnelerde de kahkaha attırıyor. Hele de binnur Kaya'nın sahneleri Yok mu beni gerçekten güldürdü.
Kısacası babam ve oğlum hem gülümseten hem güldüren hem de ne kadar ağlamayan biri olursanız olun em azından gözlerinizi dolduracak mükemmel bir film.
