en etkileyici turk filmlerinden biri.. hele babanin kollarini acmasiyla baslayan sahne var ki * kopariyo......
herkesin izlemesi gereken, aglatan ve gulduren cok guzel bir film.
sağcısını, solcusunu, dincisini, dinsizini,kürtünü, türkünü ağlatmış, içini burkmuş ,yürekleri dağlamış, aradaki görüş farkları ne olursa olsun herkesimden insanı aynı sinema salonunda toplayıp aynı hissiyatları yaşatmış film. madem aynı hissiyatlarıda paylaşabiliyoruz, en azından entrylerde biraz saygı olsun. açılan başlıklar biraz düşünülerek açılsın. sike sike birlikte yaşıyacağız nedir yani. ha yanlış anlaşılmasın elbette herşey yazılsın, çizilsin ama belden aşağıya vurmayın be kardeşim.
türk sinemasında başarılı yapım çıtasını bir hayli yukarı kaldırmış olan, sonrasında çekilecek filmleri daha kaliteli olmaya itmiş olan, yetkin dikinciler, fikret kuşkangibi oyuncuların müthiş performans sergiledikleri bir başyapıt.
ne zikime bu kadar beğenildiğini anlamadığım film. bizim türk sinemacılar zaten ya drama ya da komedi filmi çekebilirler. son 30 senedir başka bi bok yapabildikleri görülmemiştir.
salya sümük akıtmaya hazır olan milletimiz hemen sevmiştir bu filmi. amına koduğumun solculuk-komünizm propagandası da içine girince hemen bol bol ödül vermişler filme.
özetle, hiç bi numarası, kalitesi olmayan film. 100 senedir anlatılan acıklı hikayelerin revize edilip türk milletine tekrar yutturulduğu filmdir..
bir türlü izlerken ağlamayı beceremediğim film. o başındaki kadının doğum yaparken ölüm sahnesi o kadar etkilemişti ki, annemin evlenmesine bayağı bir süre karşı çıkmıştım.
her insanın içindeki bir şeyleri etkilemiş olan, kız erkek farketmez herkesin gözünden birkaç damla yaş akmasına sebebiyet vermiş çok iyi bir çağan ırmak ürünüdür.
Müziklerinin de tam yerinde girip yüreğimize dokunan film, bütün salon burun çekeren hatta bağırarak ağlamıştık.
helese film arasından sonra ağzımı elimle kapamak zorunda kaldım.
Çetin Tekindor, Fikret Kuşkan ve Yetkin Dikinciler'in müthiş performansı ve Çağan Irmak'ın seyircinin nabzını iyi tuttuğu yönetmenliği sayesinde Türk Sinemasının unutulmazları arasına giren film. bir ağlama krizindeyken gülme krizine sonra hoop yine ağlama krizine girdiğiniz, film bittikten sonra sanki en sevdiğinizi kaybetmişcisine boğazınızın düğüm düğüm olduğu, ağlamaktan helak olduğunuz bir filmdir. Çağan Irmak çoğu sahnede kurnazca tuzak kurmuş, insanımızın bam teline çok iyi basmıştır. ancak filmin bu derece etkili olmasında müziklerinin payı da oldukça önemlidir. nitekim müzik durduğunda, sahne etkileyici özelliğini büyük oranda yitirmektedir. izleyenlerin % 90'ı şu cümleyi söylemiştir: ""hiç bir filmde bu kadar ağlamadım". bu filmde emeği geçen herkesin kendisi ile gurur duyacağı, çocuk coşkusu yaşamasını sağlayacak bir yapıttır.
--spoiler--
senaristi, filmin sonunda küçücük çocuğa "insan büyüdükçe hayalleri küçülür mü?" diye felsefik bir soru sordurarak filmin samimiyetine çomak sokmuştur.
--spoiler--
