babaların artık görmüş geçirmiş, hayattan öğreneceğini öğrenmiş olması durumundan kaynaklanan, eşyaları, giysileri, amacı dışına taşırmadan, tertemiz kullanması olayı.
örneğin, otomobil, otomobil nedir? dört tekerlekli bir ulaşım aracıdır, bu genel geçer bir tanım. ama bu tanımı bir de gençlerin sözlüğünden ve babaların sözlüğünden tanımlayalım.
genç sözlüğünde otomobil: modifiye edeceğim, ulaşım aracı olarak kullanmaktan ziyade bir statü aracı olarak kullanacağım araç.
baba sözlüğünde otomobil: biraz para biriktirdikten sonra alacağım, evden işe gitmekte kullanacağım, kullanırken hız sınırlarını asla aşmayacağım, orasıyla burasıyla asla oynamayacağım ulaşım aracı.
bildiğimiz gibi gençler otomobili yarışlarda kullanmak uğruna değiştirirler, güzelleştirirler, müzik sistemleri döşerler... ey genç sen bu otomobili hangi amaçla kullanıyorsun, neden yarışıyorsun? neden aracı modifiye ediyorsun? sen konser salonu mu satın aldın ki bilmem kaç wattlık ses sistemi satın alıyorsun. babalara bakın bir de arabaları ne kadar temiz, ne kadar amacına uygun olarak kullanılıyor, ne eksik ne de fazla, tam ayarında, tam randımanla verim alıyor babalar arabalarından, gösterişe kaçmıyorlar.
başka bir örnek de giysi konusunda.
ayakkabı düşünün, baba bir ayakkabı alır, hiçbir yerine dokunmaz, aldığı ayakkabı boyasıyla kirlendikçe boyar, bakımlı kullanır, genç ise bir ayakkabı alır, biraz zaman geçince alır eline tükenmez kalemi orasını burasını boyar, kendi kafasınca eşyasını özelleştirir, özgün yapar, ki bu da ayrı bir yazı konusu. arabaya yapılan modifiyede de bu örnek vardır, gençler kişilikleriyle değil sahip olduklarıyla farklı olmayı seçerler, sahip olduklarını değiştirerek, farklılaştırarak genelden ayrılmayı düşünürler. saçları, konuşmaları, kıyafetleri birbirinin kopyası olan insanların böylesine ufak şeylerle ayrışma çabası pek komik bir şeydir. neyse konumuz bu değil.
sonuçta baba aldığı bir eşyayı tam ayarında kullanır genç ise piç eder amına kor, içine eder.
