aa: arkadaşın annesi
ab: arkadaşın babası
a: arkadaş
a: biz çıkıyoruz kızlarla buluşucaz.
aa: aferin oğlum deneyin bütün kızları en iyisini bulun.
ab: ( annenin sırtına vurarak) bak ben çok denedim bu sonuncu yıhyıhyıhyıh.. *
biz çok fukaraydık yıllarıydı.babam itfaiye eriydi.kendilerinin özel kooperatifinden *, sürekli bize fındık alırdı , ama biz 5 kardeşe dağıtımı çok enteresandı;
oturma odasının tam ortasına sofra bezi serer ve üstüne fındıkları dökerek şu şekilde seslenirdi bizlere;
-cü ccü cüü cüüü.hadi gelin cüüü cüü cüüüler.hahahaahhahah.
yaklaşık 17 yıldır aramızda değil.benim canım babam.benim biricik babam.
ben:baba bozuk paran varmıı?
babamın kendini çok mutlu etmesi sağlıycak ama beni sorduma pişman eden yanıtı:
yok kızım hepsini tamirciye verdim(o sırada kuşlar gibi hürdür)*
ben:*dkjer9d
-baba ben doydum ya bitiremiyorum.
-oğlum ekmeksiz ye. kehkehkeh.
-burası da espri açıklama kısmı; hani altında ekmek var ya, o yüzden diyorum yani ekmeksiz. kehkehkeh.
yeni nesille iletişim kurmanın sevincidir. nesil farklılığından dolayı oluşan çatışmalar aileleri düşündüğümüzden daha olumsuz etkiliyor. hızla türeyen ve üreyen yeni nesile ve yeni neslin sosyal, teknolojik ergümanlarına adaptasyonda zorluk çekerken, kendilerini eskimiş ve geride kalmış hissediyorlar. komik olmak da eskiden bu kadar yaygın ve önemli değildi. bu da onların bir uyum sağlama çabası biçimi olarak ortaya çıkıyor.
çocuklarını da mutlu edendir. benim bebeğim tedavülden kalkan espriler yapınca(motorun soğusun, sen hala orada mısın? gibi) hepimiz gülüyoruz. esprisine değil de o espriyi yaptıktan sonraki gülüşüne. o da garibim esprimi sevdiler diye işin suyunu çıkarıyor.
