zor durumdur babası olmayanlar için üzücüdür. lakin benim babam olmasına ragmen ben kutlamam çünkü çocuklugumdan beri hiç yanımda olmadı annemle bosanmadan önce eve gelir giderdi sanki evliyken boşanmıs gibilerdi babam varken babasızlık çektım ben. şimdi bosandılar çocukken hep imrenirdim milletin babasına. insan babasıyla aynı takımı tutar macları seyreder birlikte vakıt gecirirler gezerler. ben neredeyse hayatımda hiç yaşamadım bunları sözlük babam takım tutmaz bir gün dısarı cıkarmazdı bana bir tane verdiği öğüt yok. babam uzaklarda ama arada bir o aramasa gidipde onu aramak aklıma gelmez. böyle babası varken babasızlık çekmekde daha çok üzücü. buda böyle bir hikayemdi.
zor durumdur. televizyonda ki reklamlar bile canınızı acıtır. zaten 10 senedir göremiyorsanız bir de bu günler iyice moralinizi bozar ve üzer sizi. gerek yoktur o yüzden böyle günlere.
kesinlikle üzücüdür. * kapitalizmin uydurduğu ve destek çıktığı, olmazsa yeryüzünde kimsenin incileri dökülmeyeceği özel günlerden biridir bu 'babalar günü' de. insanlar biraz mazoşist ruhlu galiba, kendimize acı çektirmekten hoşlanıyoruz. biraz da düşüncesiziz... hadi diyelim biz olgunuz ama babası olmayan minikler bu özel günde ne yapacak? arkadaşı mehmet'in babasına aldığı hediyeyi ballandıra ballandıra anlatışını dinlerken babasız küçük ne yapacak? sadece babalar günü değil, anneler günü de böyle... sanki anneye hediye almak için özel bir gün gerekiyormuş gibi... madem o kadar istiyorsunuz, annenizin veya babanızın 'kişisel' özel günlerini kutlayın... evet, hepimiz eleştiriyoruz ama yine de bir adım atmıyoruz, atamıyoruz. artık anneler de beklenti içinde 'anneler günü yaklaştı, bana ne alacaksın?' diyerek... neyse, bir sonraki özel günde, yine eleştirip yine hediye alacağız...
(bkz: devlet baba) türklerin taptığı baba toplum dan önce gelir, tabi beyinsizler için halk devlet için değil devlet halk için vardır, yine siyasete kaydı elimde değil.
her zaman kafamı kurcalayan bir durum olmuştur. bazen, keşke benimde bir babam olmasaydı babalar gününü kutlamak zorunda olduğum derdim. bazende, baba babadır en nihayetinde, Allah'ım sana şükürler olsun derdim. Evet, ben hiç babasızlığı somut olarak yaşamadım. Evet, ben hiç babasızlığı tam olarak anlamadım. her şeye rağmen, Allah sabır versin tüm babalara ve evlatlara.
ikinci kez yaşayacağım durumdur. 10 yıl önce kendisini ziyaret ettiğimde, otogarda beni karşıladı ve hemen para verdi. çaktırmadan verdiği parayla deodorant almıştım. ve şimdi o marka deodorantı kullanamıyorum. babam kokuyor diye... şimdi ise bir şişe su ve çiçek alabilirim. ama yanaklarımdan öpemez ve ben ona sarılamam. rahat uyu babam...
