beni zorda birakan gun. gercek sevgimi gosteremiyorum. saygi dolu bir tokalasma ve sarilma bizimkisi. yillardir boyle.
zaten ben turkiyedeki baba ogul iliskilerini de anlayamiyorum. benim babam kiz kardesime sevgisini cok rahat gosterir, ama bana karsi oyle degil. ayni sekilde ben de ona karsi cok rahat gosteremiyorum sevgimi. bu niye boyle onu da bilmiyorum, ve etraf boyle baba ogullarla kayniyor. sanki iki taraf da sevgisini gostermek bir zayiflikmis gibi hissedip, daha oturakli davranmaya calisiyor.
her neyse, babami seviyorum ve iyi ki var. hayat annen ve baban yanindaysa onlarca kat daha kolay oluyor.
apayrı bir duygudur. sertlikten ödün vermeyen ama yüreği yumuşacık olan bir çok baba vardır.
babalar gününde verilen hediyeler ile duygulandırılır. o sert görünüm bir anda gitti. yıllar sonra ağladığına şahitlik ettim.
annemin "yahu erkekler ağlar mı ?" sorusu üzerine elleri ile gözyaşlarını silmeye çalıştı. Benim babam, dünyanın en iyi kalpli babası iyi ki varsın.
